.png "English"){kind=small}
📚Maria's books #4: Ένα γλυκόπικρο απωθημένο (Α' μέρος)
ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Παρασκευή, Ιουλίου 20, 2018
1
Εκείνη θυμάται όταν τον είχε πρωτοδεί. Μια διακριτική παρουσία, ένα καθαρό βλέμμα μα συνάμα επικίνδυνα υποσχόμενο, ένα ερωτεύσιμο χαμόγελο και μια ειλικρινής συμπάθεια προς το πρόσωπο της. Νόμιζε, πίστευε πριν καν τον γνωρίσει πως αυτός δεν θ' ανήκει σ' αυτούς τους άντρες τους δειλούς, τους χωρίς μπέσα. Κάθε τυχερή συνάντηση ήταν τεράστια χαρά αλλά ταυτόχρονα και μια ικανοποίηση για Εκείνη ότι αυτός που στέκεται δίπλα της θα σταθεί ισάξιος.
Είχε περάσει πολλά άλλωστε από ξένες αγκαλιές που δεν στάθηκαν ποτέ στο ύψος των περιστάσεων και των υποσχέσεων. Ήξερε καλά πως είναι τα αληθινά ψέματα. Φοβόταν να πιστέψει, να αρχίσει μα ποτέ δεν φοβήθηκε να τελειώσει κάτι που την άφηνε να νιώθει κενή, περιττή, ξεχασμένη. Πίστευε και υποστήριζε απόλυτα "Ό,τι σε αφήνει, να το αφήνεις ελεύθερο, με το ζόρι κανένας και τίποτα δεν πηγαίνει μακριά ούτε καν ζει αληθινά."
Εκείνος θυμάται όταν του είχε συστηθεί. Του μιλούσε στον πληθυντικό. Ήταν ντροπαλή, ευγενική, λιγομίλητη μα πάντα χαμογελαστή. Ένα κορίτσι που του έκανε αμέσως εντύπωση και είχε προσέξει ότι δεν της ήταν αδιάφορος. Το βλέμμα της του έλεγε όλα όσα δεν έπρεπε να νιώθει. Όχι γιατί υπήρχαν πολλά εμπόδια, απλώς ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος τους. Κάθε απρόσμενη συνάντηση ήταν μια αποκάλυψη αλλά ταυτόχρονα ξυπνούσε και μια έλξη για εκείνον που φάνταζε να είναι αμοιβαίο, γιατί ένιωθε τυχερός που ήρθε στην ζωή του.
Είχε ζήσει τη ζωή του, είχε δημιουργήσει όλα όσα ήθελε. Δεν του έλειπε σχεδόν τίποτα. Ήξερε ποιος είναι, τι θέλει, τι χρειάζεται μα πιο πολύ τι δεν χρειάζεται. Πίστευε και υποστήριζε απόλυτα "Να περνάς καλά στη ζωή σου, να μην τα παίρνεις όλα σοβαρά. Αν δεν είναι θέμα υγείας, όλα τα άλλα είναι απλά προβλήματα που λύνονται."
Δυο άνθρωποι που ίσως να τους έλεγες αντίθετοι-αταίριαστοι-διαφορετικοί χαρακτήρες, ίσως αυτό που λένε "τα ετερώνυμα έλκονται" μα για κάποιον ανεξήγητο λόγο ταίριαζαν όταν ήταν στον ίδιο χώρο ακόμα και από απόσταση ή ακόμα κι όταν άγγιζαν κάτι μαζί ή είχαν μια κοινή γραμμή. Δυο άνθρωποι απολύτως "αταίριαστοι-ταιριαστοί" που είχαν όμως ένα κοινό απωθημένο. Μέχρι που ο χρόνος τους έκανε την έκπληξη -ίσως και την χάρη- να το σκοτώσουν μαζί, μαζί επίσης να περάσουν αποστάσεις, ανασφάλειες, στιγμές τρελές, πάθος που έκαιγε κανονικά σαν φωτιά, ακόμα και ένα σωρό χωρισμούς.
Είχε περάσει πολλά άλλωστε από ξένες αγκαλιές που δεν στάθηκαν ποτέ στο ύψος των περιστάσεων και των υποσχέσεων. Ήξερε καλά πως είναι τα αληθινά ψέματα. Φοβόταν να πιστέψει, να αρχίσει μα ποτέ δεν φοβήθηκε να τελειώσει κάτι που την άφηνε να νιώθει κενή, περιττή, ξεχασμένη. Πίστευε και υποστήριζε απόλυτα "Ό,τι σε αφήνει, να το αφήνεις ελεύθερο, με το ζόρι κανένας και τίποτα δεν πηγαίνει μακριά ούτε καν ζει αληθινά."
Εκείνος θυμάται όταν του είχε συστηθεί. Του μιλούσε στον πληθυντικό. Ήταν ντροπαλή, ευγενική, λιγομίλητη μα πάντα χαμογελαστή. Ένα κορίτσι που του έκανε αμέσως εντύπωση και είχε προσέξει ότι δεν της ήταν αδιάφορος. Το βλέμμα της του έλεγε όλα όσα δεν έπρεπε να νιώθει. Όχι γιατί υπήρχαν πολλά εμπόδια, απλώς ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος τους. Κάθε απρόσμενη συνάντηση ήταν μια αποκάλυψη αλλά ταυτόχρονα ξυπνούσε και μια έλξη για εκείνον που φάνταζε να είναι αμοιβαίο, γιατί ένιωθε τυχερός που ήρθε στην ζωή του.
Είχε ζήσει τη ζωή του, είχε δημιουργήσει όλα όσα ήθελε. Δεν του έλειπε σχεδόν τίποτα. Ήξερε ποιος είναι, τι θέλει, τι χρειάζεται μα πιο πολύ τι δεν χρειάζεται. Πίστευε και υποστήριζε απόλυτα "Να περνάς καλά στη ζωή σου, να μην τα παίρνεις όλα σοβαρά. Αν δεν είναι θέμα υγείας, όλα τα άλλα είναι απλά προβλήματα που λύνονται."
Δυο άνθρωποι που ίσως να τους έλεγες αντίθετοι-αταίριαστοι-διαφορετικοί χαρακτήρες, ίσως αυτό που λένε "τα ετερώνυμα έλκονται" μα για κάποιον ανεξήγητο λόγο ταίριαζαν όταν ήταν στον ίδιο χώρο ακόμα και από απόσταση ή ακόμα κι όταν άγγιζαν κάτι μαζί ή είχαν μια κοινή γραμμή. Δυο άνθρωποι απολύτως "αταίριαστοι-ταιριαστοί" που είχαν όμως ένα κοινό απωθημένο. Μέχρι που ο χρόνος τους έκανε την έκπληξη -ίσως και την χάρη- να το σκοτώσουν μαζί, μαζί επίσης να περάσουν αποστάσεις, ανασφάλειες, στιγμές τρελές, πάθος που έκαιγε κανονικά σαν φωτιά, ακόμα και ένα σωρό χωρισμούς.
Ένα απωθημένο αρχίζει και τελειώνει όπως αρχίζει και τελειώνει μια οποιαδήποτε σχέση. Μόνο που αυτό που βάφτισες "απωθημένο" μην το φοβηθείς, μην το πετάξεις, μην το απαρνηθείς και το χειρότερο μην το πληγώσεις και το σκοτώσεις με τον ίδιο σου τον φόβο, γιατί θα φανείς αχάριστος στην μοίρα. Και αφού σου το πρόσφερε απλόχερα, τουλάχιστον σεβάσου το ως το τέλος, ένα "Τέλος" όπως του αξίζει.
Ο χρόνος πάντα θα σου παίρνει κάτι που δεν μπορείς να το έχεις την δεδομένη στιγμή. "Σωστό ή λάθος timing" το λένε οι άνθρωποι. Ο ίδιος ο χρόνος το λέει απλά "κατάλληλη στιγμή" ή "όλα γίνονται στην ώρα τους". Ο χρόνος πολλές φορές κάνει τα στραβά μάτια και σε αφήνει να κάνεις το παιχνίδι του, παιχνίδι σου. Αν χάσεις την ευκαιρία, θα χάσεις όχι μόνο ό,τι έχεις αλλά και ό,τι δεν έχεις ακόμα. Και κάθε απωθημένο🎶 κουβαλάει πάνω του λίγο από ξεχασμένο χρόνο, λίγο από πεταμένο χρόνο και λίγο από δειλό χρόνο. Και είναι στα χέρια του τυχερού ανθρώπου να επιλέξει τι γεύση θα δώσει στο απωθημένο του.
Ο χρόνος πάντα θα σου παίρνει κάτι που δεν μπορείς να το έχεις την δεδομένη στιγμή. "Σωστό ή λάθος timing" το λένε οι άνθρωποι. Ο ίδιος ο χρόνος το λέει απλά "κατάλληλη στιγμή" ή "όλα γίνονται στην ώρα τους". Ο χρόνος πολλές φορές κάνει τα στραβά μάτια και σε αφήνει να κάνεις το παιχνίδι του, παιχνίδι σου. Αν χάσεις την ευκαιρία, θα χάσεις όχι μόνο ό,τι έχεις αλλά και ό,τι δεν έχεις ακόμα. Και κάθε απωθημένο🎶 κουβαλάει πάνω του λίγο από ξεχασμένο χρόνο, λίγο από πεταμένο χρόνο και λίγο από δειλό χρόνο. Και είναι στα χέρια του τυχερού ανθρώπου να επιλέξει τι γεύση θα δώσει στο απωθημένο του.
Να θυμάσαι πάντα πως το "απωθημένο φυγείν αδύνατο", πόσο μάλλον το ερωτικό.
Κι έπεται συνέχεια...
📰Διαβάστε επίσης:
►Συλλέγω Στιγμές#13 & Σκέφτομαι και Γράφω#10 – Όσα φέρνει ο χρόνος…
► Συλλέγω Στιγμές#36 & Diary of Bliss 2015: #2 - ♡Όταν περνάει ο χρόνος... ❣
►Σκέφτομαι και Γράφω#24 – «Δώσε χρόνο στον χρόνο!»
►✍ My thoughts #4 – ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΖΩΗ!
►Διαβάστε περισσότερα άρθρα της στήλης “📚Maria's books"
📚Maria's books #1: Μια ιστορία, ένα τραγούδι, μια ζωή... (Α' μέρος)
📚Maria's books #2 & ✎My Favorite Quotes #12 - Ποιήματα ενός φυλακισμένου
📚Maria's books #3 & Let’s talk about Relationships #12 - Σχέσεις εξ αποστάσεως
Ένα μικρό 'απόσπασμα' από τις ιστορίες του "μυστικού" (προς το παρόν) βιβλίου μου που συνεχίζω να γράφω αργά αλλά σταθερά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Φυσικά, όπως κάνω πάντα, όλα τα δίνω κάπως 'κωδικοποιημένα'. Ας πούμε, είναι αλλά και δεν είναι έτσι ακριβώς η τελειωμένη ιστορία... ή απλά να είναι μια σε πολλές ή πολλές σε μία.😉
_____________________________
►Διαβάστε περισσότερα Άρθρα/Κείμενα μου
►Διαβάστε περισσότερα My_Book
►Διαβάστε άρθρα από τις στήλες "Let’s talk about Relationships" & "Ανθρώπινες σχέσεις"
►Διαβάστε άρθρα από τις στήλες "Let’s talk about Relationships" & "Ανθρώπινες σχέσεις"
- Σκέφτομαι και Γράφω #26 – Άνθρωποι "Σχέση ζωής" (5/02/2017)
- True Stories: Μικρές_καθημερινές_ιστορίες
- Άλλες True Stories
- Οι Ποιητικές μου σκέψεις
- Η Ποίηση/Στίχοι μου
- Ποίηση/Παραμύθια
- My Favorite Quotes
*Η ανάρτηση αυτή, όπως όλα τα κείμενα και οι εικόνες είναι πνευματική ιδιοκτησία του ιστολογίου (blog) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η τροποποίηση, η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των κειμένων καθώς και των φωτογραφιών από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς προηγούμενη αναγραφή της πηγής, γραπτή άδεια αλλά και έγκριση της δημιουργού του.
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Όλα είναι κατοχυρωμένα!
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
Copyright ©2010-2018 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
Απαγορεύεται η τροποποίηση, η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των κειμένων καθώς και των φωτογραφιών από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς προηγούμενη αναγραφή της πηγής, γραπτή άδεια αλλά και έγκριση της δημιουργού του.
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Όλα είναι κατοχυρωμένα!
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
Copyright ©2010-2018 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
