.png "English"){kind=small}
Αφιέρωμα#8: 💛29 Αυγούστου! Τα χρόνια περνούν, μα η αγάπη μένει! (Å) 💛
ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
Δευτέρα, Αυγούστου 29, 2016
2
Δευτέρα 29/08/2012: Τι 2… τι 4… τι 24 χρόνια;
Πέμπτη 29/08/2013: Today is the day! Πριν πέντε χρόνια…
Σάββατο 29/08/2015: Αφιέρωμα #9: Δυο ψυχές, μια αγάπη, ένα «ευχαριστώ»…
Δευτέρα 29/08/2016... και η καθιερωμένη ανάρτηση "αφιέρωμα" για μια από τις πιο αγαπημένες και ευτυχισμένες μέρες (ελάχιστες αλλά δυνατές) της μέχρι τώρα ζωής μου. Πρώτα έρχεται φυσικά η ημερομηνία της γέννησης/γενέθλίων μου, ύστερα 29/08 και κανά δυο-τρεις ακόμα.
Δευτέρα 29/08/2016... και η καθιερωμένη ανάρτηση "αφιέρωμα" για μια από τις πιο αγαπημένες και ευτυχισμένες μέρες (ελάχιστες αλλά δυνατές) της μέχρι τώρα ζωής μου. Πρώτα έρχεται φυσικά η ημερομηνία της γέννησης/γενέθλίων μου, ύστερα 29/08 και κανά δυο-τρεις ακόμα.
2012, 2013, 2015 και τώρα 2016 αφιερωμένες αναρτήσεις γιατί (σε) θυμάμαι! Μην αναρωτηθείς γιατί λείπει του 2014. Ξέρεις που ήμουν, πως ήμουν... τι μου συνέβει!
Σκέφτομαι πως τα 8 χρόνια από εκείνη την ημέρα δεν είναι τόσο μακριά. Σαν χθες μου φαίνεται που η μοίρα, το σύμπαν, "Οι Πάντες" συνωμότησαν (ίσως για πρώτη φορά τότε και κανά δυο ακόμη μέχρι σήμερα!) για να βιώσω επιτέλους μια ευτυχία μέσα στι τόση δυστυχία που ζούσα. Ήταν που η διαίσθηση φώναζε τόσο δυνατά που αν δεν τις έδινα την πρέπουσα σημασία θα είχα χάσει την ευκαιρία να ξανά γεννηθώ και από εκείνη την ημέρα να αλλάξουν τα πάντα όλα και πια Εγώ να να προχωράω ΜΟΝΟ μπροστά, πίσω να κοιτάζω μόνο για να θυμάμαι τι δυστυχισμένο και μοναχικό πλάσμα ήμουν και πως δεν μου άξιζαν όσα περνούσα. "Να κοιτάζω ΜΟΝΟ μπροστά", αυτή ήταν πια η μόνη μου επιλογή!
Οι αποφάσεις που είχα πάρει ήταν μόνο για το δικό μου καλό, ενάντια σε όλους και όλα που δεν συμφωνούσαν να γίνω μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και ένας άνθρωπος που θέλει να τραβήξει το δικό του δρόμο με τα δικά του όνειρα. Θυμάμαι, περίπου τα ίδια λόγια μου είχες πει στην "μοιραία" μας συνάντηση. Θυμάμαι όμως και το κουράγιο που μου έδωσες να υπερασπιστώ με σθένος τις αποφάσεις μου και να μην το βάλω κάτω ποτέ και για κανέναν λόγο ή άνθρωπο που θα μου σταθεί εμπόδιο.
Μαζί με την "καινούργια αρχή", τα "βήματα μπροστά", δυστυχώς τον πάντοτε "μοναχικό δρόμο" και "τον εαυτό μου", δεν είχα κανέναν, όχι για να με βοηθήσει (εξάλλου, δύσκολα έως ποτέ δεν θα ζητήσω βοήθεια από κανέναν!) όσο να ακούσω μια καλή κουβέντα, ένα "όλα θα πάνε καλά"...μέχρι που εμφανίστηκες εσύ στη ζωή μου και την σφράγισες ΜΟΝΟ με τα ωραιότερα, αγνά, αληθινά, δυνατά συναισθήματα... μέχρι και σήμερα.
Ξέρω πως θα με διαβάσεις και θα συγκινηθείς πάλι, όπως συγκινήθηκες με τα όσα ήδη έχω γράψει για "μας" εδώ μέσα όλα αυτά τα χρόνια. Θυμάμαι όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο και με ευχαριστούσες για όλα τα λόγια και ένιωθα την συγκίνηση σου να διαπερνάει το ακουστικό. Ξέρω πως θα συγκινηθείς, όπως είμαι κι Εγώ συγκινημένη αυτή την στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες. Ξέρω σίγουρα πια πως ξέρεις κι εσύ πια πολύ καλά πως όσα γράφω τα εννοώ μέχρι την τελευταία λέξη. Όσα γράφω, τα γράφω με βαθιά αγάπη, εκτίμηση, θαυμασμό και σεβασμό προς το πρόσωπο σου που μέχρι και σήμερα με εκτιμάς, με θαυμάζεις, χαίρεσαι αυτή που έχω γίνει και κυρίως με νοιάζεσαι και με αγαπάς, όπως δεν με νοιάζεται και δεν με αγαπάει -μάλλον- τόσο κανένας άλλος σε αυτό τον κόσμο. Ξέρω πως αν κάποιος με νοιάζεται, με αγαπάει αληθινά, αγνά, με εκτίμηση στο πρόσωπο μου και θέλει να είμαι καλά και ευτυχισμένη, είσαι σίγουρα ΕΣΥ Καλέ μου. Το έχω τσεκάρει πια! Έχεις περάσει με επιτυχία εξάλλου τα τεστ μου! Χεχε! Με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα που ακόμα και την ίδια την σιωπή μου καταλαβαίνεις, πριν καλά-καλά ξεστομίσω 2-3 κουβέντες. Και μου αρέσει αυτό γιατί με διευκολύνεις να ανοίξω την καρδιά μου και να μιλήσω σε κάποιον που εμπιστεύομαι και να μοιρατσώ τις χαρές μου, τις λύπες μου, τις ανησυχίες μου, ακόμα και τις ανόητες σκέψεις που κάνω κατά καιρούς, χωρίς να με κρίνεις, αντιθέτως να μου δίνεις τις καλύτερες ελπιδοφόρες συμβουλές.
Σαν σήμερα λοιπόν, πριν 8 χρόνια ξανά-γνωριστήκαμε ...από την αρχή... από 'κει που είχαμε γνωριστεί εξαρχής. Μια μέρα που θα τη γιορτάζω με τον τρόπο μου (ένας τρόπος είναι η καθιερωμένη αφιερωτική ανάρτηση) γιατί είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να θυμάμαι πως η ευτυχία μου είναι οι στιγμές που επέλεξα Εγώ να ζήσω, με τους ανθρώπους που επέλεξα να υπάρχουν στη ζωή μου. Να έχω να θυμάμαι πως πρόλαβα σε τούτη τη ζωή να αρπάξω μια-δυο ευκαιρίες και να ζήσω, δίνοντας νόημα στην ύπαρξη μου, αφού για κάποιον λόγο ήρθα κι Εγώ σε τούτο τον κόσμο. Και κυρίως, να έχω να θυμάμαι πως είμαι από τους τυχερούς (μέσα στην συνεχής ατυχία μου) ανθρώπους που βίωσα/ένιωσα πραγματικά πως είναι να έχεις αγαπήσεις και να έχεις αγαπηθεί ΑΛΗΘΙΝΑ. Κάτι που πια δύσκολα συμβαίνει!
Τα χρόνια μπορεί να περνούν, εμείς να μεγαλώνουμε, εσύ να έχεις τη δική σου ζωή, Εγώ τη δική μου, μα η αγνή-ανιδιοτελής εκτίμηση κι αγάπη υπάρχει και θα υπάρχει μέχρι το τέλος. Και για αυτά τα συναισθήματα, νιώθω εκτός από τυχερή, και πολύ γεμάτη μέσα μου. Ακόμα κι αν δεν έχω βρει ή δεν με έχει βρει ή μπορεί και να μην με ξανά βρει το ίδιο συναίσθημα, Εγώ θα ευγνωμονώ πάντα αυτή την τύχη. Εξάλλου, θα ήμουν αχάριστη να απαρνηθώ, να ξεχάσω ή ακόμα χειρότερα να μην λέω "Ευχαριστώ" για τα όσα έχω ζήσει, άσχημα και καλά.
Ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου με τον τρόπο σου! Ευχαριστώ, Ευχαριστώ... που ξέρω πως κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που με αγαπάει, με εκτιμάει, με νοιάζεται, με σκέφτεται και θέλει να ξέρει πως είμαι πάντα καλά και χαρούμενη. Πάντα θα είσαι στη ζωή μου, πάντα στο μυαλό μου, πάντα στην καρδιά μου, πάντα στην ψυχή μου. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ! Πάντα θα σε θυμάμαι!. "ΕΣΕΝΑ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΟΣΟ ΖΩ!!!!" Θυμάσαι;
▃ ▄ ▅ ▆ ▇ █ I ♥ MUSIC ♪ █ ▇ ▆ ▅ ▄ ▃
Μη με ρωτάς, γιατί δεν ξέρω
νιώθω πολλά και θα σ’ τα πω
σιγά σιγά με το καιρό
Όσα νιώθω για σένα μη με ρωτάς
αν αυτό είναι τρέλα ή έρωτας
θέλω μόνο στα μάτια να με κοιτάς
και να χάνομαι
Στα αστέρια πάμε, άνοιξε τα φτερά σου πετάμε
τι συμβαίνει κακώς που ρωτάμε,
νιώθω πολλά και θα σ’ τα πω
σιγά σιγά με το καιρό
Όσα νιώθω για σένα μη με ρωτάς
αν αυτό είναι τρέλα ή έρωτας
θέλω μόνο στα μάτια να με κοιτάς
και να χάνομαι
Στα αστέρια πάμε, άνοιξε τα φτερά σου πετάμε
τι συμβαίνει κακώς που ρωτάμε,
είμαστε εγώ κι εσύ προχωράμε μαζί
αφού στην γη δεν πατάμε,
αφού στην γη δεν πατάμε,
κράτησε μου το χέρι και πάμε
εγώ δίπλα σου θα 'μαι όσο θα 'σαι κι εσύ
Μη με ρωτάς, ξέρεις πως νιώθω
κάθε στιγμή κάθε λεπτό
θέλω μαζί σου να το ζω
εγώ δίπλα σου θα 'μαι όσο θα 'σαι κι εσύ
Μη με ρωτάς, ξέρεις πως νιώθω
κάθε στιγμή κάθε λεπτό
θέλω μαζί σου να το ζω
☞Διαβάστε επίσης:
_________________► Διαβάστε περισσότερα ....Αφιερώματα!
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία των Ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ & syggrafw-by-maria.blogspot.gr
Σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 (νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή») απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
Σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 (νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή») απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*
