Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ: Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show (1998)

Ο ΑΝΤ1 πριν μερικές ώρες πρόβαλε την αριστουργηματική ταινία “Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show ” με πρωταγωνιστή τον πολυμορφικό (εγώ τουλάχιστον έτσι τον χαρακτηρίζω) -και αγαπημένο μου- ηθοποιό Jim Carrey. Επειδή η συγκεκριμένη ταινία είναι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, δεν θα μπορούσα να μην ξανά-γράψω γι’ αυτήν. Και λέω να “ξανά-γράψω”, αφού ήδη σας έχω μιλήσει λίγο γι’ αυτήν, αφού την είχα προσθέσει στις πέντε πιο αγαπημένες μου ταινίες στην στήλη “Top 5 Favorites# ”.

ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό post! 

H υπόθεση της ταινίας: 

“Ο Τρούμαν είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, που απολαμβάνει μια γαλήνια ζωή σε μια ήρεμη επαρχιακή πόλη. Εργάζεται σε ασφαλιστική εταιρία, επιστρέφει σπίτι στην καλοσυνάτη σύζυγό του και οι σχέσεις του με τους γείτονές του είναι άψογες. Όμως τώρα τελευταία, ο Τρούμαν δεν φαίνεται και τόσο ευτυχισμένος από την ζωή του. Η επιθυμία του είναι να γνωρίσει τον κόσμο δηλαδή να εγκαταλείψει την φιλήσυχη «στέγη» του. Όταν ξαφνικά το επιχειρεί, τα πάντα θα ανατραπούν καθώς ο Τρούμαν θα συνειδητοποιήσει πως η ζωή του δεν είναι και τόσο... «αληθινή» όσο νόμιζε μέχρι τώρα...”

Σκηνοθεσία: Peter Weir
Παίζουν: Jim Carrey, Ed Harris, Laura Linney, Noah Emmerich, Natascha McElhone, Brian Delate

Μια ταινία που λατρεύω και πάντα-όσες φορές κι αν την έχω δει- με καθηλώνει και με συγκινεί το ίδιο, όπως την πρώτη φορά. Μια ταινία που είναι κάτι περισσότερο από αριστούργημα, είναι -ίσως- ένα έργο τέχνης. Μια ταινία που όταν κυκλοφόρησε το 1998, ήταν μπροστά από την εποχή της. Τόσο μπροστά σε σημείο να “προφητεύει” αυτό που μετά από λίγα χρόνια θα συνέβαινε με τα διάφορα reality shows στην τηλεόραση αλλά και εκτός τηλεόρασης. Είναι σαν μια ειρωνεία, γιατί όπως είχα γράψει σ’ αυτό ΕΔΩ το post στις 26/6/2011: “τελικά ο κινηματογράφος εμπνέεται από τη Ζωή ή η πραγματικότητα μπορεί να φτάσει τον κινηματογράφο; Ιδού η απορία!!!”

Η συγκεκριμένη ταινία (με ένα ευφυΐας σενάριο, ωραία φωτογραφία…  αλλά και με ένα εκπληκτικό soundtruck) έχει χαρακτηριστεί “η καλύτερη ταινία των “90ς” και δικαίως! Τα αμέτρητα μηνύματα που δίνει η ταινία, είναι τόσα πολλά, αλλά δυστυχώς μας δείχνει και την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που σήμερα εν έτη 2014 (δεκαέξι χρόνια μετά την προβολή της ταινίας) είναι ακόμα πιο ρεαλιστική και από την ίδια την ταινία. Μια ταινία που απλά  εμπνέει και σε εμπνέει… και σου λέει “κατάμουτρα” πως: “Όσο κι αν το παίζεις “Θεός”, όσο κι αν προσπαθείς να “σκηνοθετήσεις” τη Ζωή του “άλλου” (που είναι καθαρά αυτός που είναι και δεν ακολουθεί κανένα μα κανένα σενάριο), στο τέλος αυτός ο “άλλος” θα δώσει και το (δικό του) Φινάλε και όχι εσύ.”   

Ο εκπληκτικός -και παρεξηγημένος εγώ θα έλεγα- Jim Carrey (που λατρεύω, συμπαθώ και γουστάρω απίστευτα) δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, κλέβει την παράσταση και είναι τόσο διαφορετικός από τα συνηθισμένα. Ένας Jim Carey, που βλέπεις ότι πέρα από φοβερός κωμικός ηθοποιός (με τις αστείες και υπερβολικές γκριμάτσες του) είναι συγκλονιστικός και ως ‘δραματικός’ ηθοποιός. Ένας ταλαντούχος και καθαρός ηθοποιός που αποδεικνύει ότι δεν είναι απλά μόνο αυτό αλλά και κάτι άλλο!!! Και η φράση που είχε πει κάποτε σε μια συνέντευξή του, (και που αν κοιτάξετε στα δεξιά στο “ABOUT ME” που καθόλου τυχαία και έτσι για την “βιτρίνα”, πρόσθεσα)  τα λέει όλα και μου ταιριάζει απόλυτα: 

“Μου αρέσει να εκπλήσσω όταν κάποιος πιστεύει ότι με έχει καταλάβει. Θέλω να κάνω κάτι ώστε να πουν “Μα στάσου! Αυτό δεν το περίμενα! Τι; Υποτίθεται ότι εσύ δεν μπορούσες να το κάνεις αυτό.”

 

Βλέποντας λοιπόν την ταινία αυτομάτως περνάνε σκέψεις απ’ το μυαλό σου του τύπου ότι ίσως βλέπεις εσένα τον ίδιο μέσα σ’ αυτή την ταινία. Μπορεί και να ταυτίζεσαι με τον ίδιο των ήρωα και να βλέπεις/να βρίσκεις πολλά στοιχεία της ζωή του με τη δική σου… Φυσικά η Ζωή μας δεν είναι βάση σεναρίου, ούτε “χτισμένη” με σκηνικά, ούτε μεταδίδεται σε “ζωντανή μετάδοση”. Αναφέρομαι φυσικά στο ό,τι η Ζωή μας έχει καταντήσει να μας την ελέγχουν οι “άλλοι” παρά εμείς οι ίδιοι. Ελάτε τώρα, ας παραδεχτούμε ότι στην εποχή μας, είμαστε σαν πιόνια σε μια σκακιέρα και μας κινούν όσοι έχουν να επωφεληθούν από εμάς. Εκτός, κι αν αποφασίσεις (όχι από φιλοδοξία, που λέει σε κάποιο σημείο της ταινίας) να πάρεις στα χέρια σου τη Ζωή σου και να την “πλάσεις” όπως εσύ επιθυμείς… για σένα και μόνο για σένα. Να λες: “Απλά, ΕΓΩ να είμαι ΕΓΩ!!!!”  Το θέμα είναι να μην φτάσεις στο σημείο να είσαι απλά ο κομπάρσος αλλά ο πρωταγωνιστής στη δική σου Ζωή και γενικά στη Ζωή. 

Εγώ απλά αναρωτιέμαι:

 

Αν βρεθείς μπροστά σε μια πόρτα (όπως στην τελευταία σκηνή) που ξέρεις ότι οδηγεί στην «ελευθερία», στην «ευτυχία», στην αναζήτηση των δικών σου «επιθυμιών» και «ονείρων» -σου-, θα έχεις τη δύναμη να επιλέξεις να την ανοίξεις ή από φόβο θα μείνεις απλά να την κοιτάς;

Εγώ για εμένα προσωπικά, την έχω την απάντηση και ξέρω ήδη ποια θα είναι η επιλογή μου, απλά ψάχνω να βρεθώ μπροστά σε μια τέτοια πόρτα… εδώ και πολλά χρόνια. 

Παρακάτω ακολουθεί ένα βίντεο με την τελευταία-συγκλονιστική (πάντα με συγκινεί) σκηνή της ταινίας ή απλά με το τέλειο, ονειρικό και ό,τι καλύτερο έχουμε δει φινάλε …με υπόκλιση. Κρατήστε την γνωστή ατάκα δια στόματος -Jim Carey- που απλά είναι η πιο σωστή απάντηση που θα μπορούσε να δώσει ο ήρωας της ιστορίας στον … ‘δημιουργό’ του:

“In case I don't see you, good afternoon, good evening and goodnight!”

(Σε περίπτωση που δεν σας ξαναδώ, καλησπέρα σας, καλό απόγευμα και καλό βράδυ!)

 

► Διαβάστε όλα τα post και προτάσεις ταινιών της στήλης “Movie of Sunday-DVD”

► Διαβάστε όλα τα post της στήλης “Movie in Cinema Κριτική!”

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserve