✍ My thoughts #10 – Γράμματα με ή χωρίς παραλήπτη

✍ My thoughts #10 – Γράμματα με ή χωρίς παραλήπτη

  Η Κατερίνα, σε αυτή μου την ανάρτηση, μου είχε γράψει το εξής σχόλιο: "Αλήθεια, πόσα γράμματα χωρίς παραλήπτη έχουμε γράψει;" 

  Της απάντησα λοιπόν: "Νομίζω πως όλοι μας έχουμε γράψει πολλά γράμματα χωρίς παραλήπτη! Το χειρότερο; να έχουμε γράψει σε συγκεκριμένο παραλήπτη αλλά τελικά να μην του το στείλουμε ποτέ. Ή το ακόμα χειρότερο; Να έχεις βρει το θάρρος να το στείλεις και να σου επιστρέφεται πίσω... Περίεργη αίσθηση!"

  Πόσα άραγε γράμματα έχουμε γράψει στα αλήθεια; Ένα, δυο, πέντε, αμέτρητα, ίσως και κανένα; Αν και νομίζω πως σχεδόν όλοι μας, έχει τύχει να γράψουμε, ένα έστω ένα γράμμα. 

   Λοιπόν, ίσως να ξεκινήσαμε κάπως έτσι! Γύρω στην ηλικία των 10-13; Πρώτα καρδιοχτύπια, πρώτα ερωτικά σκιρτήματα με συναισθήματα λατρείας, αγάπης σε ένα πρόσωπο του αντίθετου φύλλου. Και να σου, τα κρυφά γράμματα σε αρωματικά σετ από χαρτιά και φακέλους, το έκλεινες και με ένα φιλάκι αυτοκόλλητο και έτοιμο για παράδοση στο χέρι κι άλλες φορές μέσω ταχυδρομείου. Όταν ήταν να το δώσεις στο χέρι, πήγαινες το παρέδιδες στον παραλήπτη και έφευγες τρέχοντας με μια καρδιά έτοιμη να σπάσει. Και να σου, η αναμονή, η αγωνία, η ανυπομονησία για μια απάντηση, μια λέξη, μια κίνηση. Μετά από λίγες ώρες ή την επόμενη μέρα λάμβανες για απάντηση κι εσύ ένα γράμμα. Δεν ήταν αρωματικό χαρτί ή φάκελος αλλά δεν του έλειπαν τα χρώματα, οι καρδιές, τα γλυκόλογα.

  Γράμματα αυθόρμητα, με λόγια της καρδιάς, με εξομολογήσεις τύπου "μου αρέσεις πολύ", "σ' αγαπ-ά-ω"... και πολλές υποσχέσεις για το αύριο, το μέλλον, το "μαζί". Ερωτικά γράμματα από μικρά παιδιά που ακόμα δεν βγήκαν από το αυγό τους και μιλάνε για αγάπη και έρωτες. Ίσως παιδιάστικα καμώματα θα σκεφτεί κανείς, ίσως παιχνίδια για να περνάνε την ώρα τους, ίσως "έλα μωρέ, παιδιά είναι! σάμπως τώρα αυτά καταλαβαίνουν από αγάπες, έρωτες και λουλούδια;" (ενώ οι "μεγάλοι" τα καταλαβαίνουν αυτά, έ;)


   Ίσως να είναι κι έτσι, "παιδιάστικα καμώματα", "παιχνίδι"... που όμως σε όλα αυτά υπήρχε κάτι που πάντα το ξεχνάμε, και ειδικά στις μέρες μας αμφισβητείτε και πολεμάτε... υπήρχε αλήθεια, η αλήθεια της καρδιάς και της ψυχής. 

 Κι ύστερα πέρασαν τα χρόνια, μεγαλώσαμε απότομα και τα "παιδιάστικα καμώματα", τα συναισθήματα αγάπης και έρωτα για ένα άλλο πρόσωπο μετατράπηκαν σε "σωματική και πνευματική ανάγκη", "εκρηκτική δύναμη", "εκφραστική εμμονή/εξάρτηση", "παιχνίδι που σε προκαλεί", "φωτιά που σε καίει", "αλλού βρίσκομαι κι αλλού πατάω", "φωτεινή και σκοτεινή πλευρά", "αρρώστια και γιατρειά μαζί", "παράδεισος και κόλαση μαζί",  "καταστροφή", "ψυχική κατάπτωση", "χαμένη και κερδισμένη μάχη", "βαθιά πληγή", "αξεπέραστη ανάμνηση"...  

 Η αγάπη φέρνει μαζί της πληθώρα συναισθημάτων που από την μία θα ήθελες να ήσουν ξανά εκείνο το παιδί που αγαπούσε και ένιωθε έτσι απλά χωρίς φόβο και ντροπή κι απ' την άλλη ξέρεις πως η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων είναι όλη αυτή η διαδρομή της ζωής.

✍ My thoughts #10 – Γράμματα με ή χωρίς παραλήπτη

  Τα γράμματα όμως δεν σταμάτησαν κι ας μεγαλώσαμε. Όσες φορές ερωτευτήκαμε, άλλα τόσα γράμματα μπορεί και να γράψαμε. Στην αρχή καταγραφή των συναισθημάτων μας στο χαρτί, σε ένα ημερολόγιο για μας, προς τον εαυτό μας.  Μετά ένα γράμμα σε "Εκείνον" ή σε "Εκείνη" για να μοιραστούν τα συναισθήματα και το βάρος να μειωθεί κατά πολύ. Κάποια γράφτηκαν για να μείνουν στο συρτάρι και κάποια άλλα για να σταλούν στον παραλήπτη. Κάποια γράμματα βρήκαν ανταπόκριση και κάποια άλλα επιστράφηκαν χωρίς καν να έχουν διαβαστεί. Κάποια γράμματα γράφτηκαν για να δοθούν στον παραλήπτη την "κατάλληλη στιγμή" και κάποια άλλα γράφτηκαν έτσι απλά ως "αποδεικτικά στοιχεία". Όλα όμως γράφτηκαν με το χέρι της καρδιάς, ακόμα κι αν αυτή πολλές φορές ταλαντεύεται στο αν αντέχει ή δεν αντέχει ...ένα γράμμα ακόμη.

  Γράμματα αμέτρητα, γράμματα που κιτρίνισαν στον χρόνο, γράμματα που τα διαβάζεις μετά από χρόνια και ακόμα σε πονάνε, άλλα που σε κάνουν να νιώθεις "ευλογημένη/ος" κι άλλα που σου προκαλούν ανακούφιση που τελικά καλύτερα που δεν στάλθηκαν ποτέ στον παραλήπτη. Τα συναισθήματα όμως, κρυφά ή φανερά, πάντα εκεί, πιο δυνατά κι απ' τις ίδιες τις λέξεις, πιο δυνατά κι απ' τον ίδιο τον χρόνο.



 Αλήθεια, πόσα γράμματα με ή χωρίς παραλήπτη έχουμε γράψει;



@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο!







Διαβάστε επίσης: 
____________________








_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*

13 σχόλια :

  1. αααα πολυ εμπνευσμενο θεμα αυτο! μου αρεσε παρα πολυ!
    μερικα γραμματα πιστευω οτι δε χρειαζεται να εχουν παραληπτη, άλλα παλι πρεπει και μαλιστα το σωστο!

    βασικα να λεμε οσα νιωθουμε εχω να πω εγω.

    φιλακια πολλα Μαρακι μου! καλη εβδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A, ευτυχώς είμαι σε "εμπνευσμένη" φάση...
      Συμφωνώ σε όλα μαζί σου Κική μου!
      Καλή εβδομάδα να έχουμε!

      Διαγραφή
  2. :)

    Ουουου άπειρα! Γι'αυτό και αναρωτήθηκα!!
    Πολύ όμορφα τα περιέγραψες όλα!
    Μου ήρθε στο μυαλό εκείνο το τραγούδι του Πάριου
    https://www.youtube.com/watch?v=T0ZKXK9CQ-M&spfreload=10

    Καλή μας εβδομάδα!! ღღ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άπειρα γράμματα!
      Το τραγούδι αυτό το άκουγα όση ώρα έγραφa την ανάρτηση (και μεταξύ μας, έκλαιγα και λιγάκι! :p) αλλά ξέχασα να το προσθέσω στο τέλος της ανάρτησης.
      Αλλά είδες; πάλι εμείς οι δυο επικοινωνήσαμε ...από μακριά και πάλι!
      Καλή μας εβδομάδα!!! ღ

      Διαγραφή
    2. Ε, αφού..! ;)
      Κι εμένα με συγκινεί αυτό το τραγούδι.. Και μάλλον πρέπει να γράφουμε συχνότερα και στον εαυτό μας.. είναι σωτήριο και λυτρωτικό!

      Διαγραφή
  3. Έχουμε γράψει γράμματα, post-it , αυτοκόλλητα, κασέτες τότε, αλλά και μνμ όταν η wind ήταν Telestet ή Panafon π.Χ όλα αυτά... σκέψεις και στιγμές ανεξιτηλες στο χρόνο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίρις μου, βεβαίως και post-it και κασέτες και αυτοκόλητα και κάρτες και μηνύματα (που την θυμήθηκες την Telestet ή Panafon; χαχα!)
      και σημειώματα και τώρα με e-mail, blogging, twitter, fb και πάλι γράμματα, post-it... στιγμές και αναμνήσεις ανεξίτηλες στο χρόνο, όπως λες κι εσύ!
      :D Καλή σου εβδομάδα!

      Διαγραφή
  4. Πολλά γράμματα από αυτά μας γέμισαν με παιδική ευτυχία Μαρία μου !!! Αργότερα άλλα απαντήθηκαν , άλλα επιστράφηκαν , άλλα έμειναν στο συρτάρι , όμως σημασία έχει το συναίσθημα σε κάθε γράμμα η σημείωμα !!
    Αυτό μένει τελικά . Στις απαντήσεις που δεν θα πάρεις ποτέ μένει ο βαθύτερος πόνος και όμως γράφεις !!!!
    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. nikol μου, το συναίσθημα μένει τελικά κι ένας βαθύτερος πόνος αλλά σημασία έχει ότι αισθάνεσαι, νιώθεις...
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!

      Διαγραφή
  5. Μόνο να φανταστώ μπορώ την αίσθηση του να γράψεις ένα γράμμα και να μην το στείλεις...
    Είμαι υπερβολικά εσωστρεφής, παρ' όλ' αυτά, όταν υπήρχε λόγος και ανταπόκριση η επικοινωνία ήταν πάντα αμφίδρομη...
    Δυο-τρεις φορές έγραψα κάτι (σε μορφή ημερολογίου/ποίησης μη έχοντας σκοπό να το στείλω, απλά και μόνο για να ξεσπάσω εγώ) και μετά από χρόνια τα ενορχήστρωσα κιόλας... Χαμογέλασα και τα έκλεισα στο συρτάρι... (Ή μάλλον στο στικάκι!!!)
    ;-)
    Το να γράψεις όμως κάτι, να βρεις το κουράγιο, τη δύναμη να κοντρολάρεις τους παλμούς της καρδούλας σου να το στείλεις και να σου επιστραφεί... ε, όχι... Αν μη τί άλλο, εκείνος που το επιστρέφει, είναι το λιγότερο άκαρδος νομίζω...
    Τον γράφουμε κι εμείς λοιπόν και πάμε παρακάτω!!!
    ;-)
    Φιλί γλυκό, ομορφιά μου!
    Καλή εβδομάδα!
    ΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου, τελικά όσοι εκφραζόμαστε (και) γραπτώς, τα περισσότερα μένουν στο συρτάρι (ή στο στικάκι ή στο Η/Υ) όχι τόσο γιατί δεν μπορέσαμε να εκφραστούμε διαφορετικά, όσο ότι δεν βρήκαμε αντ-απόκριση...
      Να γράψεις, να το στείλεις και να επιστραφεί δεν είναι τίποτα, αποδεχτώ. Το να γράψεις, να το στείλεις και να επιστραφεί, χωρίς καν να έχει ανοιχτεί, διαβαστεί (και όχι γιατί ο 'ταχυδρόμος' δε βρήκε τον παραλήπτη ή άλλαξε διέυθυνση) αυτό είναι το χειρότερο κι εκεί βλέπεις και το πόσο άκαρδος είναι κάποιος.
      (και δεν μιλάω μόνο για τις ερωτικές σχέσεις αλλά και για τις φιλικές)
      Δεν χρειάζεται να του έχεις κάνει κάτι, φτάνει που οι άνθρωποι αλλάζουν (τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, στο χειρότερο), συμπερι-φέρονται με εγωισμό και νομίζουν πως έχουν γίνει "κάποιοι".... οπότε καμία επαφή.
      Πολλές φορές η δειλία στο ν' ακούσουν ή να διαβάσουν τα συναισθήματα ή τις αλήθειες των άλλων, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο...
      Φυσικά και πάμε παρακάτω γράφοντας πρώτα τον επίλογο..............
      Καλή μας εβδομάδα αγαπημένη!

      Διαγραφή
  6. Πολλά γράμματα και με πολλά καρδιοχτύπια
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα!!!
*Παράκληση! ΜΗΝ γράφετε σε greeklish!
*ΌΧΙ Spam, ΟΧΙ υβριστικά σχόλια!
*Καλό θα ήταν πρώτα να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου GDPR & τους Όρους Χρήσης του blog. Θα τα βρείτε πάνω στο Menu.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψή σας!

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ



Follow by e-mail

MY INSTAGRAM PORTFOLIO

My Instagram

Copyright © ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫. Made with by OddThemes