✍ My thoughts #16 - Τα παιχνίδια της ζωής...


   Η ζωή, αυτή η ζωή που μας βγάζει το λάδι αλλά είναι ωραία κατά βάθος (τα έχω πει και ΕΔΩ), τελικά παίζει παιχνίδια με μας τους ανθρώπους. Και πόσα παιχνίδια παίζει μαζί μου, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί! Προσπαθώ να συμβαδίζω μαζί της, ακόμα κι όταν μου δείχνει συχνά-πυκνά μια από τις πολλές σκληρές της πλευρές. Όμως βρε παιδί μου, ώρες-ώρες με φτάνει στο αμήν και θέλω να την ρωτήσω (που το κάνω κι όλας!): "Ρε ζωή, ρε "Πάντες", έχω την ανάγκη να κάνω ένα διάλειμμα, να πάρω ρεπό από εκείνες τις ταλαιπωρίες που τις έχω γευτεί στο πετσί μου, στην ψυχή μου παραπάνω από όσο αντέχω ή από όσο είναι μέσα στα πλαίσια της λογικής και όχι του μαζοχισμού (που λίγο-πολύ έχω κι από αυτόν! Γιατί, αν έχεις μάθει περισσότερο στα δύσκολα, τα εύκολα σε τρομάζουν...!), έχω την ανάγκη ή που πρέπει επιτέλους, να είμαι για την πάρτη μου, που θέλω βρε αδελφάκι μου να αγιάσω αλλά δεν με αφήνεις, ούτε εσύ ζωή, ούτε εσείς οι "Πάντες". Φτάνει τόσα παθήματα, τόσα μαθήματα. Ε, ας δω επιτέλους και τα ωραία σας..." 


 Γιατί εκεί που κάνω ή μάλλον έκανα μια ωραιότατη και αποφασιστική στροφή 180ο παίρνοντας απόφαση πως "τέρμα οι λάθος επιλογές/άνθρωποι... έχω δει το ίδιο έργο ξανά και ξανά... δεν αφήνομαι/δίνομαι χωρίς να αποδεχτεί πρώτα πως αξίζει ο κόπος/ταλαιπωρία... ήρθε η ώρα να κοιτάξω καλύτερα και πρώτα απ' όλα τον εαυτό μου...και προσέχω για να έχω..." εκεί  άτιμη ζωή και εσείς, οι "Πάντες" κάνατε, κάνετε, θα κάνετε(;) την μεγάλη ανατροπή και μου φέρνετε στο δρόμο ότι προσπαθώ να αποφύγω/να απαρνηθώ για λίγο/να προφυλαχτώ και να με προστατέψω ρε παιδί μου. Κι άιντε μετά Εγώ, το αγγελούδι, Εγώ το Σκορπιουδάκι, Εγώ το ταλαιπωρημένο κορίτσι...  πως να συμπεριφερθώ, μου λέτε; Και πέφτω στο να αγχώνομαι, να φοβάμαι, να τρομάζω, να είμαι μπερδεμένη, τρελαμένη, παραπάνω απόμακρη, με μια ξινίλα που συγγνώμη αλλά δεν μου πολύ ταιριάζει, που άλλα νιώθω κι άλλα κάνω... και  αναρωτιέμαι: "Τώρα τι κάνω; Πως προχωράω; Τι στο διάολο συμβαίνει και αν όλα αυτά που συμβαίνουν είναι όντως έτσι όπως φαίνονται ή κάτι 'ψεύτικο', 'ύποπτο' υπάρχει από πίσω; Εεεε;;;; Γιατί, όπως λέει και ο σοφός λαός: "όποιος καεί με το χυλό φυσά και το γιαούρτι". Όπως επίσης: "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι". Κι έχω καεί και έχω ακούσει υπερβολικά τα ίδια και τα ίδια, και με το παραπάνω!
  Και όταν έχεις δει το ίδιο έργο ξανά και ξανά, τα ίδια λόγια, τις ίδιες πράξεις, τις ίδιες ψευτιές... το ίδιο λυπηρό φινάλε... έρχεται η στιγμή/η μέρα που ακόμα και τα αληθινά μιας ευτυχίας που αποφάσισαν "Οι Πάντες" να σου φέρουν επιτέλους στο δρόμο σου, εσύ από φόβο, από το πάθημα που σου 'γινε μάθημα, πια δεν μπορείς να τα πιστέψεις, πόσο μάλλον να αφεθείς έτσι απλά, χωρίς να υψώσεις τείχη, χωρίς να κρατήσεις πισινή, χωρίς να δώσεις χρόνο στον χρόνο για να επιβεβαιωθεί πως δεν ξανά έπεσες σε μια ακόμη "λάθος επιλογή". Όλα αυτά δεν είναι παράξενα/παράλογα...είναι απλώς μια αλήθεια που υπάρχει κι ας φοβάται ο άλλος να τη δει. Ο χρόνος πολλές φορές ξέρει καλύτερα από μας τους ίδιους... και επίσης σου δίνει και την καλύτερη επιβεβαίωση αν αξίζε/ει ή δεν άξιζε/ει κάτι/κάποιος.



  Επειδή λοιπόν, έχω καεί, έχω ραγίσει, έχω σπάσει (όλα τα έχω πάθει μάνα μου και πόσα ακόμα...!) και έχω ξανά μαζέψει και ενώσει τα κομμάτια μου (ένα από τα ταλέντα μου είναι και αυτό!) πρέπει επιτέλους να προστατεύω περισσότερο τον εαυτό μου για να μην τα ξανά πάθω. Είμαι προσεχτική, κρατάω και μία και δυο και δέκα πισινές, δεν προσπερνάω τα σημάδια, κλειδώνοντας την πόρτα με το κλειδί, που όμως παραμένει πάνω στην πόρτα. Το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την πόρτα μόνο όταν θα επιβεβαιωθεί, θα καρατσεκαριστεί (αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρη/ος) ότι αξίζει ο κόπος και η όποια ταλαιπωρία. Υπάρχει κάποιος παραλογισμός σε αυτό; Δεν νομίζω! Και τι κάνεις, τι θέλεις; τι χρειάζεσαι; τι πιστεύεις ότι ίσως να χρειάζεσαι; "Χρό-νο". Κάνεις τις εξηγήσεις σου, ξεκάθαρα, ντόμπρα, τίμια πρώτα απ' όλα στον εαυτό σου κι ύστερα σε όποιοδήποτε άλλον που αφορά η "εξήγηση" και τα υπόλοιπα τα αφήνεις στον χρόνο, να έρθουν, να πάνε και να καθίσουν (ή ίσως και όχι) εκεί που πρέπει ή είναι γραφτό να πάνε.  Και το μόνο που ζητάς είναι λίγη κατανόηση, όχι πίεση, όχι άγχος, όχι βιασύνες, όχι τραβηγμένες καταστάσεις, σιγά-σιγά... πως το λένε; λάου-λάου και όλα θα γίνουν, αν είναι γραφτό να γίνουν. Υπάρχει κάποια ασάφεια σε αυτό; Πάλι δεν νομίζω!

   Η ζωή τελικά παίζει μαζί μας σαν να βρίσκεται συνεχώς σε ένα καζίνο και ποντάρει πάνω μας και μάλιστα θέλει πάντα να κερδίζει. Ή μήπως στην πορεία του χρόνου θέλει να σου δώσει ένα μικρό ή και μεγάλο μερίδιο από τα κέρδη της, μιας και από ενοχές, πιστεύει πως τα αξίζεις, αφού σε έχει ταλαιπωρήσει ήδη πολύ;! Και αν είναι αυτό; Πότε το καταλαβαίνεις; Ή θα πρέπει πάλι να πέσεις στα βαθιά για να το διαπιστώσεις και όπου πας και όπου βγει; Φυσικά και δεν μένεις στάσιμη/ος στα παλιά, φυσικά και δεν εγκαταλείπεις... Το σίγουρο είναι ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κρατάς μια πισινή και προχωράς με μια ασπίδα. Γιατί πολύ απλά, όπως έχει πει και μια Φίλη: "κάθε βράδυ με μένα κοιμάμαι και με μένα ξυπνάω. Ο εαυτός μου είναι εκεί πάντα, όταν όλοι έχουν φύγει!" 


@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο!



Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)





Διαβάστε επίσης:
______________________

Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη "My thoughts" 








*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*

17 σχόλια :

  1. Ναι, σωθήκαμε τώρα, σάμπως και ξέρουμε τι θέλει να κάνει η ζωή με μας; Εδώ πολλές φορές δεν ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε εμείς με εκείνη κι έτσι όλο αυτό το φαύλο πράγμα συνεχίζεται, βλέποντας και κάνοντας που λένε.. (ελπίζω να βγάζουν νόημα όσα λέω! χαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά νόημα βγάζουν αυτά που έγραψες Πέτρα μου! Άστα να πάνε... δηλαδή το μόνο σίγουρο είναι ότι συνεχίζεις, βλέποντας και κάνοντας και όπου βγει... (τώρα αν το φας πάλι το κεφάλι σου, δεν είναι ΠΑΝΤΑ δική μας ευθύνη... και το τονίζω "δεν είναι πάντα".... κι ας το αρνιούνται πολλοί!)

      Διαγραφή
  2. (Αρχικά να γράψω πως γέλασα με το σχόλιο της Πέτρας!!! :-) )
    Μαράκι μου, πάρε χρόνο και προχώρα με ασπίδα! Όταν καταλάβεις πως δεν την χρειάζεσαι πλέον, τότε θα την αφήσεις κάτω και θα νιώσεις κι εσύ πιο ελεύθερη!
    Πιστεύω σε εσένα και βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως "η ζωή σου χρωστάει" Σου το έχω ξαναγράψει... Απλά, ελπίζω να μην αργήσει πολύ να σου δώσει αυτά που σου οφείλει...
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, πολεμίστριά μου (εξαιτίας της ασπίδας σου δίνω τον χαρακτηρισμό!)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννα μου, κι Εγώ νομίζω πως όταν νιώσω "ασφαλής" δεν θα χρειάζομαι πια καμία ασπίδα! Μου δίνω χρόνο κι ας μην θέλουν να το καταλάβουν και να το δεχτού ...οι άλλοι!
      Μωρέ, αν μου χρωστάει η ζωή;! Αν όχι πολλά, σίγουρα κάτι μεγάλο!
      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  3. Μαρία μου γλυκειά... απόλυτα κατανοητά και σωστά όσα σκέφτεσαι και γράφεις αλλά απο τη δική μου εμπειρία (και ξέρεις οτι δεν είναι λίγη) άσε με να σου πω το εξής:
    Μωρό μου η ζωή ειναι απρόβλεπτη κι αυτό εμείς το ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Όσο όμως της αντιστέκεσαι σε αυτά που θέλει να σου φέρει τόσο πιο πολύ θα στα φέρνει η σκυλα γιατί ... ναι μεν ειναι ωραία αλλά ειναι και σκύλα (για να μην πω τπτ βαρυτερο Χριστουγενιάτικα στο μπλογκάκι σου :P ).
    Ναι πέρασες πολλά, ναι ήρθε η ώρα να προστατεύσεις και να θωρακίσεις τον εαυτό σου αλλά , λέω εγώ τώρα όπως λες κι εσύ :P μήπως ήρθε η ώρα να αφεθείς ελεύθερη;Να το πάρεις λίγο αλλιώς!
    Και δεν εννοώ να κάνεις πάλι τα ιδια "λάθη" λες εσυ, επιλογές λέω εγώ. Εννοώ πως να μάθεις που και ΑΝ έκανες εσύ κάτι λάθος (σίγουρα καπου θα έκανες αλλά δεν μπορεί να ειναι ΟΛΑ δικά σου τα λάθη) και απλά την επόμενη φορά να αντιμετωπίσεις την νέα πρόκληση διαφορετικά. Τι εννοώ;
    Παλιά δενόμουν με τον πρώτο τυχόντα που μου πεφτε στο δρόμο μου (και λέω τυχόντα γιατι και πάλι κρατιεμαι για να μην πω τπτ χειρότερο :P) ο οποιος με πατούσε και με έκανε κομμάτια τα οποια μαζευα μετά. Έγινε μια έγινε δυο έγινε τρεις. ΑΠοφάσισα κάποια στιγμή να κλειστώ στον εαυτό μου αλλά δεν μου βγήκε, απλά. Δεν ειμαι έτσι εγώ δεν μπορώ να μην γνωρίζω κοσμο δεν μπορώ να μην ανοίγω την καρδιά μου. Τι έκανα λοιπόν; Προσαρμόστηκα, άρχισα να φιλτράρω περισσότερο. Γνώριζα 10, άφηνα μόνο τους 2 να περάσουν το φιλτρο, με τους υπόλοιπους δεν χαλιόμουν απλά τους κρατουσα σε απόσταση. Κι αν κάποιος απο αυτούς που πέρασαν το φίλτρο τελικά μου βγηκε σκάρτος; Δεν βαριέσαι, τον ξαναπετάς έξω!
    Μαθαίνεις να προστατεύεις τον εαυτό σου, μαθαίνεις να προσαρμόζεσαι και να αλλάζεις κάποια πράγματα, μαθαίνεις να φιλτράρεις ΑΛΛΑ όχι δεν μπορεις να αλλάξεις 180 μοιρες! Και δεν πρέπει!
    Γιατι δεν είναι σωστό να σκληρύνεις και να μεταλλάξεις τη δική σου ψυχή επειδή δεν αρέσει στους άλλους. Φυσικά με αυτό δεν εννοώ ότι όλοι είναι λάθος κι εμείς οι σωστοί. Ούτε καν! Απλά μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Και το μαθαίνω από τα λάθη μου δεν σημαίνει γυρνάω την πλάτη σε ολα.. σημαίνει εφαρμόζω αυτά που μου μαθαίνει η σκύλα η ζωή ;)
    Επειδη αυτη τη περίοδο ζω κι εγώ κάτι άσχημο και δυσκολο σε οικογενειακό επίπεδο, κάνω ακριβως αυτό που σου είπα. Αλλαξα κάποια πράγματα αλλά όχι τον εαυτό μου. Στενοχωρήθηκα θύμωσα έκλαψα και ως εδω! Προσάρμοσα την συμπεριφορά μου ούτως ώστε να δώσω στον άλλον να καταλάβει κάποια πράγματα. Γιατί όπως λεει πολύ σωστα η μαμα και η θεία μου, καμιά φορά πρέπει να μιλάς τελικά στον άλλον στη γλώσσα που καταλαβαίνει! Δεν γίνεται αλλιώς!
    Μαράκι μου καλό το να προστατεύσεις την καρδούλα και την ψυχούλα σου δνε σημαίνει απαραίτητα να βάλεις τοίχο.... βάλε φίλτρο απλά!!!!
    Δεν είναι για μας οι τοίχοι... ειναι για τα ντουβάρια :)
    Μην βασανίζεσαι λοιπόν άλλο... πάρτο αλλιώς!!!
    Καλημέρα κοριτσι μου! :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, διαβάζω ξανά και ξανά το σχόλιο σου και δεν μπορείς να φανταστείς, όχι τόσο ότι συμφωνώ (συμφωνώ σε όλα!) αλλά με βοήθησες πάρα μα πάρα πολύ. Σαν να μου έδωσες ένα ας πούεμ ξελάφρωμα, από αυτά που έχω μέσα μου και εμ πνίγουν, εμ μπερδεύουν....
      Ξέρεις κάτι; Είπα, νόμιζα ότι άλλαξα, ότι έκανα στροφή 180ο και δεν μου άρεσα αυτό που έγινα. Τόσο απόμακρη, τόσο κρύα, τόσο ξινή, τόσο αδιάφορη, τόσο σκύλα, σαν να στάζω δηλητήριο (το δηήτήριο του Σκορπιού).... και όχι δεν άρεσα στους άλλους αλλά κυρίως σε μένα.... Δεν είμαι Εγώ έτσι... δεν είμαι ντουβάρι... δεν είμαι άψυχη... και ξανά έγινα αυτή που είμαι απλώς είμαι λιγάκι πιο προσεχτική.... Και ναι, έχεις δίκιο! Να φιλτράρω τον καθένα κι αν πάλι κάποιος βγει σκάρτος, τον πετάω από την ζωή μου, τον διαγράφω και πάω παρακάτω ήσυχα και ωραία!
      Το πήρα ήδη αλλιώς.... και νιώθω καλύτερα, όχι πια τόσο μπερδεμένη....
      Σ' ευχαριστώ πολύ Φιλενάδα μου!

      Διαγραφή
    2. Αγάπη, χαίρομαι που σε βοήθησα και χαιρομαι κυρίως που ανακουφίστηκες και ξεμπερδεύτηκες!!!!
      ΕΤσι ειναι η ζωή... οτι δεν μας αρεσει απλα το αλλαζουμε :)

      Διαγραφή
  4. Ax, Μαράκι, γλυκό! Το χειρότερο που μπορούν να μας αυτοί οι Πάντες είναι να μας απογοητεύσουν τόσο ώστε όταν συναντήσουμε κάτι όμορφο κι ανθρώπινο να τρομάξουμε... Θέλει τέχνη: και να προστατεύεσαι και να μην αφήνεις έξω τις καλές στιγμές... Δύσκολο...
    Αλλά, εδώ είμαστε! Να τα μοιραζόμαστε, να παίρνουμε κουράγιο και να συνεχίζουμε!
    Ένα όμορφο Σ/Κ να έχεις κοριτσάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου, πες το ψέματα! όντως θέλει τέχνη και δεν είναι και καθόλου εύκολο... Και ναι μωρέ! Όπως σωστά λες κι εσύ! "Εδώ είμαστε, να τα μοιραζόμαστε, να παίρνουμε κουράγιο και να συνεχίζουμε. Σάμπως έχουμε κι άλλη καλύτερη επιλογή;
      Να είσαι καλά! Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. Και πολύ καλά κανεις Μαράκι!
    Όλοι μας πονέσαμε, αλλά καταφέραμε και θωρακίσαμε πολλές φορές την ψυχουλα μας!
    Καλό Σαββατοκύριακο!
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαράκι μου δυστυχώς η ζωή και η καθημερινότητα αυτά έχουν. Τα καλά διαδέχονται τα άσχημα και πάλι απ την αρχή. Μη δίνεις σημασία..κάνε και λίγο τη χάζη ή τη κουφή... Πίστεψε με πολλές φορές ξεμπερδεύεις έτσι χωρίς να χρειάζεται να το πολυσκεφτείς ;-)
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου, έχεις δίκιο! Έτσι έχουν τα πράγματα και πςω να το κάνουμε; Δεν είναι πάντα υπερ μας... Πολλά της καθημερινότητας και γενικά των ανθρώπων που δεν είναι εντάξει απέναντι μας πρέπει να τους βγάζουμε από τη ζωή μας και ξεμπερδεύουμε από σκέψεις, στεναχώριες κ.α πολλά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  7. Μπα! Δεν σε φοβάμαι!
    Πραγματικά Μαρία! Σε έχω για πολύ δυνατό παιδί!
    Σου έρχονται όλα όσα μπορείς να αντέξεις!
    Και ξέρεις τι μεταπτυχιακά έχεις στο ενεργητικό σου;
    Θα΄ρθει η μέρα που θα απολαύσεις τους πόνους, τις ματαιώσεις, τα μαθήματα!
    Να'σαι καλά, κράτα γερά και χαμογέλα! ♥


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα! ούτε κι Εγώ με φοβάμαι πια Αριστέα μου!
      Πραγματικά είμαι δυνατό παιδί, έτσι έχω μεγαλώσει, έτσι έχω μάθει, έτσι πορεύομαι.... δεν μπορώ να αλλάξω και να γίνω αδύναμο!
      Ναι, μας έρχονται όσα μπορούεμ να αντέξουμ λένε πολλοί, αλλά για πόσο; Αααα, καλά στο ενργητικό μου και στο βιογραφικό μου και στο βιβλίο της ζωής μου.... ασήκωτα όλα.... Χαχαχα!
      Ελπίζω οι "απολαύσεις" να μην αργήσουν άλλο!
      Κρατάω γερά και χαμογελάω.... γι' αυτά είμαι απολύτως σίγουρη!!!
      Τα φιλιά μου Αριστέα μου! ♥♥

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα!!!
*Παράκληση! ΜΗΝ γράφετε σε greeklish!
*ΌΧΙ Spam, ΟΧΙ υβριστικά σχόλια!
*Καλό θα ήταν πρώτα να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου GDPR & τους Όρους Χρήσης του blog. Θα τα βρείτε πάνω στο Menu.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψή σας!

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ



Follow by e-mail

MY INSTAGRAM PORTFOLIO

My Instagram

Copyright © ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫. Made with by OddThemes