Top 5 Favorites#1η εβδομάδα – Αγαπημένες ελληνικές ταινίες!

Top 5 Favorites# logo by ΜΑΡΙΑ Π.(mariaparask29)

Πριν περίπου 2 εβδομάδες είχα ανεβάσει το post με τίτλο Τα “Top 5 Favorites#” are coming soon! που σας μιλούσα για κάποια post που επιθυμώ πολύ να ανεβάσω, μιας και είναι αγαπημένα μου θέματα. Μάλιστα σκέφτηκα πως αυτά τα post θα ήταν μια πάρα πολύ καλή ιδέα στο να γίνουν ένα είδος παιχνιδιού Tag (που εγώ προσωπικά τα αγαπώ!)  όπου θα μπορούσανε (όποιος το επιθυμεί φυσικά) να πάρουν μέρος κι άλλοι φίλοι/ες blogger όπου ο καθένας τους να ανεβάζει το δικό του αντίστοιχο post με το συγκεκριμένο θέμα. Το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ και η marilise θέλησαν να συμμετάσχουν σ’ αυτό το παιχνίδι/project και πραγματικά τις ευχαριστώ πολύ που βρήκαν ενδιαφέρουσα την όλη ιδέα και συγκεκριμένα τα θέματα των αναρτήσεων που θα ανεβαίνουν κάθε εβδομάδα και θα ολοκληρωθούν σε 21 εβδομάδες, μιας και τα θέματα είναι αρκετά.

☺☺☺

Αυτή την εβδομάδα ξεκινάει το Top 5 Favorites#1η εβδομάδα – Αγαπημένες ελληνικές ταινίες!

Επέλεξα λοιπόν, τις 5 πιο αγαπημένες μου ελληνικές ταινίες, αυτές δηλαδή που μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό, χωρίς να καθίσω πολύ να σκεφτώ ποιες πρέπει να μπουν στο Top5. Όπως θα δείτε παρακάτω, όλες έχουν να κάνουν με τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο και όχι με τον σημερινό, απλά και μόνο επειδή καλώς ή κακώς ο σημερινός κινηματογράφος (με την μορφή που έχει σήμερα), παρά τις όποιες καλές προσπάθειες να δημιουργηθούν καλές ταινίες για την μεγάλη οθόνη, δεν μου έχει μείνει κάποια ώστε να πω ότι είναι αγαπημένη και ότι φυσικά αξίζει να μπει στο Top5. Εξάλλου, μεγάλωσα (όπως μεγαλώσαμε όλοι μας) με τις παλιές ελληνικές ταινίες και δεν μπορώ αν διανοηθώ πως θα χαθούν μέσα στο χρόνο! Βέβαια, αυτό εξαρτάται από τις επιλογές των καναλιών… αλλά ευτυχώς που κυκλοφορούν  πλέον και σε dvd, και όποιος το επιθυμεί, μπορεί να τις προσθέσει στην ‘Κινηματογραφική’ συλλογή του. 

 ***

Νο.1 Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα [1965]

Με τους: Γιώργος Κωνσταντίνου &  Μάρω Κοντού

Μία από τις πιο εύστοχες και επιτυχημένες ταινίες που δημιούργησε ο ελληνικός κινηματογράφος και μάλιστα σε μια εποχή (Δεκαετία του ‘60) που το θέμα με το οποίο ασχολείται η ταινία -πρέπει να- ήταν μεγάλο ταμπού. Οι αναφορές στο πόσο κατακριτέο είναι να συζεί μια γυναίκα με έναν άντρα χωρίς να έχει πρώτα βάλει “στεφάνι”, επομένως τις βάζουν την ταμπέλα “ξιπασμένη”, “παστρικιά” “αστεφάνωτη”…  “Εγώ είμαι μια παντρεμένη Κυρία και δεν καταδέχομαι να κατεβώ στη πόρτα μιας αστεφάνωτης, μιας παστρικιάς…” όπως έλεγε σε μια σκηνή η υπέροχη Τασσώ Καββαδία, τα λέει όλα. Ο κυρίαρχος ρόλος του άντρα που αποφασίζει και διατάζει, η γυναίκα που προσπαθεί να διεκδικήσει έναν ισότιμο ρόλο στο σπίτι της αλλά και στην κοινωνία… και τελικά μια σχέση χρόνων που φτάνει στο γάμο αλλά μέσα σε λίγες ώρες καταλήγουν στο διαζύγιο. Παίζει να είναι και το πιο σύντομο διαζύγιο στον ελληνικό κινηματογράφο ή όχι;

Ατάκες όπως:

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω, ετούτη τη στιγμή!

Εμένα Κυρία Ελένη, ότι ώρα με γουστάρει φεύγω και ότι ώρα με γουστάρει έρχομαι σε αυτό το σπίτι.

Εξηγηθήκαμε; Κατάλαβες Κυρία Ελένη; Κατάλαβες να λες!

♦ ♦ ♦

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Για πρόσεξε κυρία Ελένη, γιατί εγώ είμαι τρελός. Σήμερα παντρευτήκαμε, σήμερα χωρίζουμε!

Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!  
ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ: Άκου να σου πω Αντωνάκη! Δε θα μου βγάλεις ξινή τη μέρα του γάμου μας! Πάρε το καπελάκι σου κι ώρα καλή στην πρύμνη σου κι αέρα στα πανιά σου! [Του φοράει το καπέλο κολάρο]  
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Ααααα! Με καπέλωσε! Φεύγω...

♦ ♦ ♦

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δε μου λες σωφέρ; Άκουσα καλά ή με γελάνε τα αυτιά μου; ; Είπε σκασμός Αντωνάκη;  
ΣΟΦΕΡ: Όχι, είπε σκασμός Αντωνάκη «μου»!... Έτσι είναι κύριε... Τώρα μπήκε η κουλούρα...

Τώρα σταματάνε οι γλύκες κι αρχίζει η παντόφλα... ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Δε μου λες; Παθώς είσαι;  
ΣΟΦΕΡ (κουνάει το κεφάλι με ύφος απελπισίας): Παθώς και μαθώς...

♦ ♦ ♦

ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΗ: Τι είναι ο άνθρωπος;
Ένα τίποτα...  
ΧΗΡΑ: Αχ Μιχαλάκη μου, ένα τίποτα είναι ο άνθρωπος.
Τι το θελες το αρνί Μιχαλάκη μουυυ;
Που το ‘φαγες κι έσκασες...

♦ ♦ ♦

ΦΙΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ: Εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα!

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ: Εσύ μπούλη, ρούφα το αυγό σου κι άντε στη γωνία…

☺☺☺

Νο.2 Υπάρχει και φιλότιμο [1965]

Με τους: Λάμπρος Κωνσταντάρας & Διονύσης Παπαγιαννόπουλος

Ο υπουργός Μαυρογιαλούρος (ο πάντα τέλειος και τεράστιος Λάμπρος Κωνσταντάρας ο ιδανικότερος για το ρόλο αυτό) είναι ένας υπουργός που από άγνοια ή από λάθος εμπιστοσύνη ανθρώπων-συνεργατών, μετά από ένα επαγγελματικό ταξίδι στην εκλογική του περιφέρεια πληροφορείται για τις πραγματικές ελλείψεις του χωριού σε υποδομές και υπηρεσίες, για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, για τη διαφθορά που επικρατεί, αλλά και για την αντιπάθεια των κατοίκων προς το πρόσωπό του. Μετά από όλα αυτά, αποφασίζει να παραιτηθεί από τη θέση του υπουργού και να βάλει σε τάξη πρώτα από όλα το σπίτι του και τους συνεργάτες του. Γιατί, ακριβώς αυτά, δεν τα βλέπουν οι δικοί μας πολιτικοί; Ε, γιατί…;

Μια ακόμη εύστοχη, άκρος ρεαλιστική και –δυστυχώς- πάντα επίκαιρη ελληνική ταινία, παραμένει κλασική και δημοφιλής όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν οι εποχές και οι άνθρωποι αλλάζουν. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάθε φορά που ζυγώνουν οι εκλογές, κάποιο κανάλι θα την προβάλλει σίγουρα! Και ναι! προσωπικά δεν μπορώ να διανοηθώ να ζυγώνουν οι εκλογές και να μην δω πρώτα αυτή την ταινία.

Ατάκες όπως:

ΚΟΡΗ: Που μπορεί κανείς να κάνει ένα μπάνιο;  ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ: Στο ποτάμι.  
ΚΟΡΗ: Μα εγώ θέλω ζεστό μπάνιο!  
ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ: Στο ποτάμι, το Δεκαπενταύγουστο...

♦ ♦ ♦

ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ: Είσαστε εμπορευάμενος; ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ: Μάλιστα, εμπορευάμενος. Και ταξιδεύετε με τη διχατέρα σας;   
ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ: Μάλιστα, με τη διχατέρα μου.
Και είσαστε και χηρευάμενος;  
ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ: Μάλιστα εμπορευάμενος και χηρευάμενος.
Κι ερχόσαστε από την Αθήνα, κύριε;  
ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ: Μάλιστα παιδί  μου, από την Αθήνα. Εμπορευάμενος και Χηρευάμενος κι απ' την Αθήνα έρχομαι και στην κορφή κανέλα!

♦ ♦ ♦

ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟΣ:

Αγαπητοί πολίτες... (κοιτάζει ξανά το χαρτί του)...συμπολίτες! Είμαι ευτυχής που αναπνέω τον ζωοκτόνον... (ξανακοιτάζει το χαρτί του) ...τον ζωογόνον αέρα της ωραίας μας Πλατανιάς. Θα σας εξαφανίσωμεν...... (κοιτάζει το χαρτί του)...Θα σας εξασφαλίσομεν! ε, ρε και να το 'λεγα αυτό εκεί πέρα τι είχε να γίνει... (και συνεχίζει:) ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ. Σύνθημά μας είναι ένα: (κι ακούγεται το γκάρισμα ενός γαϊδάρου)… 

ΧΩΡΙΟ ΕΝ ΧΟΡΩ: ...Μαύρο στο Μαυρογιαλούρο (και μετά πέφτει ομαδικό φάσκελο)

☺☺☺

Νο.3 Μια τρελή τρελή σαραντάρα [1970]

Με τους: Ρένα Βλαχοπούλου & Ανδρέας Μπάρκουλης,

Μια σαραντάρα χήρα, η Τζένη (Ρένα Βλαχοπούλου) ,  ερωτεύεται έναν νεαρό μουσικό αλλά τα αδέλφια της την πιέζουν να παντρευτεί έναν πλούσιο αλλά κουφό άντρα. Η σαραντάρα θα προσπαθήσει να κάνει το χατίρι στα αδέλφια της, αλλά με τη βοήθεια μιας φίλης της, σκαρφίζονται τα πάντα ώστε η σαραντάρα να βλέπεται κρυφά από τα αδέλφια της με τον μουσικό (Ανδρέας Μπάρκουλης) , ώσπου στο τέλος, παρά τις αντιρρήσεις των δικών της, θα ακολουθήσει την καρδιά της.

Από όλες τις ταινίες της μοναδικής, ανεπανάληπτης και σπουδαίας Ρένας Βλαχοπούλου, αυτή την έχω στην Top λίστα ταινιών της και πάντα τη απολαμβάνω σαν να τη βλέπω …πρώτη φορά. Είναι τραγικό να είσαι 40 χρονών, χήρα, με ή χωρίς παιδιά, εύθυμη και γεμάτη δίψα για ζωή γυναίκα και να τραβάς αυτές τις πιέσεις από το οικογενειακό σου περιβάλλον… τονίζοντάς σου πως έχεις ένα όνομα, ένα κοινωνικό status (η ψευτοηθική κάποιον ανθρώπων με λεφτά και δύναμη) και πρέπει και επιβάλλεται να κινείσαι όπως προστάζει η κοινωνία. Να απαγορεύεται να αγαπήσεις, να χαρείς τη ζωή, ακόμα κι αν είσαι χήρα, εσύ θα πρέπει να πενθείς για το υπόλοιπο της ζωής σου….. Τώρα με ποιον, τι ηλικία κλπ. αυτό είναι δικαίωμα του καθενός το να επιλέξει αυτό που νομίζει πως θα τον κάνει ευτυχισμένο.

Οι ατάκες της ταινίας εκτός το ότι είναι απολαυστικές, είναι και οι απαντήσεις σε όλο αυτό το “ψευτοκοινωνικό” θέμα…

Ατάκες όπως:

ΤΖΕΝΗ: Ξέρεις πως με λέει; Μούσα του!
Άλλα έτσι είναι, έτσι είναι, αρχίζεις μουσίτσα, γίνεσαι μούσα και στο τέλος καταντάς μουσείο!

♦ ♦ ♦

ΟΡΕΣΤΗΣ (αδελφός): Ετών;

ΤΖΕΝΗ (Ρένα Βλαχοπούλου): ...: Η αιτούσα!!!

ΟΡΕΣΤΗΣ: Πόσο ετών είσαι;  
ΤΖΕΝΗ: …και  
ΟΡΕΣΤΗΣ: Που θα πει; 
 ΤΖΕΝΗ: Θα πει... όπως στην ώρα λέμε δέκα και πέντε, δέκα και δέκα, δέκα και τέταρτο... έτσι κι εγώ είμαι σαράντα και...

♦ ♦ ♦

ΟΡΕΣΤΗΣ: Να σου γνωρίσω τον κύριο Χατζηθωμά!

ΤΖΕΝΗ: Χαίρω πολύ!

ΤΖΩΡΤΖΗΣ: Τι; 

ΤΖΕΝΗ: Λέω χαίρω πολύ!

ΤΖΩΡΤΖΗΣ: Ναι, είναι αλήθεια πάχυνα πολύ. Πήρα πέντε κιλά!

ΟΡΕΣΤΗΣ: Λέει ότι χαίρεται πολύ που σε γνωρίζει!

ΤΖΩΡΤΖΗΣ: Τι μυρίζει;

ΤΖΕΝΗ: Ορέστη, δεν του τα γράφουμε καλύτερα σε γράμμα;

ΟΡΕΣΤΗΣ: Σώπα έπεσε η μπαταρία του ακουστικού!

ΤΖΕΝΗ: Ε! να φέρω του αυτοκινήτου...

♦ ♦ ♦

ΤΖΕΝΗ: Φεύγω!  
ΟΡΕΣΤΗΣ: Τι είπες;  
ΤΖΕΝΗ: Είπα φεύγω χρυσέ μου, φεύγω!  
ΟΡΕΣΤΗΣ: Τι φεύγεις παιδί μου, που πας; Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις! 
 ΤΖΕΝΗ: Λοιπόν, άκου να δεις λιγάκι! Φεύγω! Φεύγω και δεν με κρατάει τίποτα, ούτε εσύ, ούτε η αδελφή μου ούτε η κοινωνική μας θέση ούτε τίποτα απολύτως!

ΟΡΕΣΤΗΣ: Στάσου, στάσου και πάλι δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις! Όταν λες θα φύγεις, τι εννοείς;

 ΤΖΕΝΗ: Λοιπόν, άκουσε με να δεις αδελφούλη! Σε λιγάκι, σε λιγάκι… το άρπαξες αυτό; Λοιπόν,  κάτω από την πόρτα μου θα με περιμένει ένα αυτοκινητάκι, θα μου κορνάρει τρεις φορές κι εγώ θα πρέπει να ‘χω φύγει!!!

ΟΡΕΣΤΗΣ: Για στάσου, για στάσου μια στιγμή! Ποιός θα είναι μέσα στο αυτοκινητάκι που θα σου κορνάρει;

Ο Βιολιτζής; Σαν δεν ντρέπεσαι λιγάκι λέω εγώ, έ;

ΤΖΕΝΗ: Να ντραπώ; Γιατί να ντραπώ; Να ντραπώ, γιατί θα πάρω τον άνθρωπο που μ’ αγαπάει και τον αγαπάω;

Είναι ντροπή; Και δεν είναι ντροπή ν πάρω αυτό το ξόανο τον οποίο θέλετε να μου δώσετε από συμφέρον;

ΟΡΕΣΤΗΣ: Τι από συμφέρον; Ποιός σου μίλησε για συμφέρον;  

ΤΖΕΝΗ: Εσείς μιλήσατε Κύριοι για συμφέροντα, εταιρίες… όλο για λεφτά και αηδίες μιλάτε! Ορίστε μας!

Θα κάνω ό,τι θέλω Κύριε!

ΟΡΕΣΤΗΣ: Και ποιος σου είπε ότι μπορεί να κάνεις ό,τι θέλεις εσύ;

ΤΖΕΝΗ: Και τι είμαι εγώ; Σκλάβα είμαι;

ΟΡΕΣΤΗΣ: Ναι, σκλάβα είσαι βέβαια! Σκλάβα είσαι! Και μην ξεχνάς σε παρακαλώ πάρα πολύ, ότι όλοι οι άνθρωποι λίγο-πολύ κι ιδιαιτέρως οι άνθρωποι της τάξεώς μας είμαστε σκλάβοι στη Ζωή μας. Και όταν λες “εσύ” δε είσαι “εσύ” μόνο “εσύ” μια Τζένη!

Είσαι η Χήρα του……. είσαι η Κόρη του…… είσαι η Νύφη του……..

ΤΖΕΝΗ: Είμαι, είμαι, είμαι…. αλλά πάνω απ’ όλα είμαι αυτά είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ Κύριε, ΓΥΝΑΙΚΑ!   

☺☺☺

Νο.4  Η θεία απ' το Σικάγο [1957]

Με τους: Γεωργία Βασιλειάδου & Ορέστης Μακρής

Ένας πατέρας, απόστρατος αξιωματικός (Ορέστης Μακρής) με συντηρητικές ιδέες, μεγαλώνει με στρατιωτική πειθαρχία τις 4 κόρες του. Παρά την επιθυμία του να τις παντρέψει, δε τις αφήνει να πάνε πουθενά χωρίς τη συνοδεία του και φυσικά δεν αφήνει κανέναν άνδρα να τις πλησιάσει. Ο ερχομός όμως της χήρας αδελφής του Καλλιόπης (Γεωργία Βασιλειάδου) από το Σικάγο θα αλλάξει όχι μόνο τις συνήθειες αλλά και τις τύχες των 4 ανηψιών της…

Όχι, πείτε μου πως αυτή η ταινία δεν σας έχει μείνει πιο πολύ από όλες στο μυαλό σας; Πολύ έξυπνο, αληθινό και με κοινωνικό θέμα/προβληματισμό σενάριο σε μια εποχή της δεκαετίας του ‘50 που ο συντηρητισμός ήταν πολύς και υπερβολικός αλλά και είσοδος της “Αμερικάνικης” νοοτροπία σιγά-σιγά έμπαινε στα ελληνικά σπίτια κι γενικά στη Ζωή εκείνης της εποχής και έφερνε αλλαγές…  Ποιός δεν γελάει με το σπάσιμο των στάμνων και ο τρόπος για να βρεθούν γαμπροί ώστε να παντρευτούν και να αποκατασταθούν 4 κορίτσια (και σιγά ούτε μεγάλες ήταν , ότι τους πήραν τα χρόνια, αλλά για την εποχή εκείνη…) Όχι, πείτε μου! Δεν σας έχει περάσει από το μυαλό, -έτσι αστραπιαία-, τι θα γινόταν αν το δοκιμάζαμε την σήμερον ημέρα; Οι γαμπροί, θα κάνανε ουρά ή θα μας πέρνανε με τις ντομάτες; Μάλλον το δεύτερο, έ; Χαχα! 

Ατάκες όπως:

ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ: Ροκ εντ ρολ; Δεν είναι αυτός ο χορός που αρπάζει ο καβαλιέρος τη ντάμα και της φέρνει το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω; Ωραίος χορός... Θα ήθελα κι εγώ πολύ να τον χορέψω... Αλλά μ' αυτόν που τον εφηύρε! Να τον πιάσω...

♦ ♦ ♦

ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ: Η ανηψιά μου κι εγώ είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι' αυτό που συνέβη, κύριε. Είμαστε very very... πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!

♦ ♦ ♦

ΑΝΗΨΙΑ (Τζένη Καρέζη): Μα δεν είναι πολύ τολμηρό Θεία; ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ: Ε και; Δεν έχεις ακούσει που λένε “Η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς”;

♦ ♦ ♦

ΕΥΤΕΡΠΗ (Ελένη Ζαφειρίου): Μεγαλώσανε τα παιδιά μας Χαρίλαε. Ξέρεις πόσο είναι η Ελένη μας; Εικοσιέξι. Εικοσιτριών η Κατίνα, είκοσι η Μαρία και δεκαπέντε η Αγγελική.  
ΧΑΡΙΛΑΟΣ: Ε και λοιπόν; 
 ΕΥΤΕΡΠΗ: Του χρόνου θα είναι εικοσιεπτά η Ελένη... ΧΑΡΙΛΛΑΟΣ: Εικοσιτεσσάρων η Κατίνα, εικοσιενός η Μαρία και δεκέξι η Αγγελική.
ΕΥΤΕΡΠΗ: Ακριβώς!  
ΧΑΡΙΛΑΟΣ: Και τι θες να αποδείξεις μ’ αυτό βρε γυναίκα; Ότι κάθε χρόνο τα κορίτσια μας θα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερα;  
ΕΥΤΕΡΠΗ: Όχι, άλλο θέλω να πω.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ: Τότε αφού θέλεις να πεις άλλο, γιατί λες αυτό που λες και δε λες κατευθείαν το άλλο, να ησυχάσουμε; ΕΥΤΕΡΠΗ: Θέλω να πω... Τι σκέφτεσαι για τα κορίτσια μας; Πώς βλέπεις το μέλλον τους;  
ΧΑΡΙΛΑΟΣ: Και τι είμαι εγώ για να βλέπω το μέλλον τους, βρε Ευτέρπη; Τσιγγάνα Τουρκογύφτισα; 

☺☺☺

Νο.5 Οι Κυρίες Της Αυλής [1966]

Με τους: Αλέκος Αλεξανδράκης & Νόρα Βαλσάμη

Στην αυλή ενός παλιού σπιτιού κατοικούν πολλοί διαφορετικοί και φτωχοί άνθρωποι: ο Πίπης, ένας αστείος ψευτοζωγράφος που είναι μονίμως άφραγκος, ο Νίκος, που νοικιάζει ένα δωμάτιο και ενδιαφέρεται για την Μελίτα, η Αννούλα, η κόρη του κυρ-Νώντα του λατερνατζή, που ερωτεύεται τον Νίκο, η Νίτσα η χορεύτρια, ο Τάσος, που είναι ερωτευμένος με την Αννούλα αλλά βρίσκεται στην αγκαλιά άλλης, και όλες οι άλλες κυρίες της αυλής. Μετά από μια σειρά κωμικών επεισοδίων τα πράγματα μπερδεύονται όταν ο Νίκος ερωτεύεται τη νεαρή Αννούλα.

Μία από τις πιο ιδιαίτερες για εμένα ελληνικές ταινίες. Θυμίζει κάτι από “Χόλυγουντ”, που βλέπουμε πολλούς αγαπημένους γνωστούς ηθοποιούς του Ελληνικού κινηματογράφου όπου ο  καθένας δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Είναι μια από τις αγαπημένες μου ασπρόμαυρες κοινωνικές ταινίες αλλά που προσφέρει και γέλιο,  που παρουσιάζει απλούς, καθημερινούς, φτωχούς αλλά τίμιους ανθρώπους που ζούνε και μοιράζονται όλες τις καλές και άσχημες στιγμές τους και όλα αυτά με φόντο μια αυλή μιας φτωχικής γειτονιάς στην παλιά Αθήνα.  Μια καλά καλογυρισμένη ταινία, με υπέροχη μουσική του Μίμη Πλέσσα και έξοχη σκηνοθεσία και φωτογραφία. Είναι από τις ταινίες που –δυστυχώς- η TV δεν προβάλει συχνά αλλά ότι συμβαίνει αυτό, πραγματικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην τη δω. 

Ατάκες όπως:

ΠΙΠΗΣ (Ντίνος Ηλιόπουλος): Εμείς εδώ είμαστε μία οικογένεια. Έρχομαι εγώ σπίτι σου και παίρνω τσιγάρο, έρχεσαι εσύ στο δικό μου και παίρνεις... Τι παίρνεις; Πάρε ότι θέλεις. Δεν έχω και τίποτα.

Λοιπόν έχω μια ιδέα. Βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα τσιγάρα;

♦ ♦ ♦

Όταν ο Πίπης ζωγραφίζει στη ταβέρνα την Ελευθερία και του γκρινιάζει ο ταβερνιάρης ότι δεν είναι η αμερικάνικη (το άγαλμα δηλαδή) που του ζήτησε, ο Πίπης απαντά: “A, αυτή την Ελευθερία θέλεις! Την Αμερικάνικη που είναι κούφια από μέσα και με ένα δαυλό στο χέρι βάζει φωτιά στην κόσμο!” 

♦ ♦ ♦

ΤΑΣΟΣ (Κώστας Πρέκας): Λοιπόν εσείς κύριε Πίπη μια μέρα θα πάτε πολύ ψηλά.
ΠΙΠΗΣ: Ε, μη λές και υπερβολές. Ένας μεγάλος καλλιτέχνης είμαι και τίποτα παραπάνω.

☺☺☺

Αυτό ήταν λοιπόν, το πρώτο Top 5 με τις δικές μου Αγαπημένες ελληνικές ταινίες!

Ελπίζω να σας αρέσουν οι επιλογές μου και περισσότερο να απολαύσετε (και έτσι να θυμηθείτε αυτές τις ωραίες ελληνικές ταινίες άλλων εποχών)  την ανάρτηση που είναι και η πρώτη -ενός ακόμη δικού μου Tag/Project- του Top 5 Favorites#.

Θα επιστρέψω την επόμενη εβδομάδα με το δεύτερο θέμα, που είναι  το Top 5 Favorites#2η εβδομάδα – Αγαπημένες ελληνικές σειρές! 

Ιστολόγια που συμμετέχουν:
*ΜΑΡΙΑ Π. (http://www.syllegw-stigmes.gr)

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ (delfinaki-sunset.blogspot.gr)

marilise (katitimou.blogspot.gr)

Katerina Verigka (www.positive-thinking-greece.blogspot.gr)

Mairi Grasia (merrymarystories.blogspot.gr)
 Lysippe (on-the-up-and-up.blogspot.gr)
 Xris Kat (neraidodimiourgies37.blogspot.gr)
 Κική (ekfrastite.blogspot.gr)
  Eleftheria S. (tohmerologiomoubyeleftheria.blogspot.gr)
Μαρία Έλενα (glykia-zoi.blogspot.gr) 
Γιώτα (otanexoesena.blogspot.gr)
 Maria Naka (swanocean.blogspot.gr)
hengeo (hengeo.blogspot.gr)  
Maria Fe (maria23f.blogspot.gr)

*Αν κάποιος το επιθυμεί, να πάρει μέρος, μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή, διαβάζοντας περισσότερα και δηλώνοντας συμμετοχή ΕΔΩ! 

_____________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved