Τ… όπως λέμε… “Τηλέφωνο”!
Ήταν Παρασκευή, η μέρα του αποχαιρετισμού.
Όλα είχαν αποφασιστεί. Οι υπογραφές “είχαν πέσει”.
Τα πράγματα, οι βαλίτσες… όλα είχαν πακεταριστεί.
Τα συναισθήματα τόσο έντονα…
Θλίψη γιατί κάτι τελείωνε εκεί που κάτι άλλο σιγά-σιγά γεννιότανε.
Χαρά γιατί η μέρα επιφύλασσε στιγμές που δεν έχεις καν φανταστεί.
Τόσο καιρό πήγαινε-έλα και μια ωραία καθημερινότητα λάβαινε τέλος.
Μια τελευταία υπογραφή η αφορμή για τις τελευταίες κουβέντες, για μια τελευταία συζήτηση,
ίσως και η τελευταία συνάντηση.
Μικρές εξομολογήσεις αγάπης, θαυμασμού…
σχέδια για το μέλλον για μια Ζωή που αξίζει.
Ο χρόνος ελάχιστος για περισσότερα…
Έτσι η ανταλλαγή τηλεφώνων η μόνη λύση.Δευτέρα το τηλεφωνικό ραντεβού είχε κανονιστεί.Ήταν μια υπόσχεση όπως είχε εκφραστεί.
Να που έφτασε η μέρα κι ας έμοιαζε μακρινή αυτή η μέρα
Αγωνία για το αν τηλέφωνο τελικά χτυπήσει
Μα οι ώρες περνούσαν και η σιωπή το μόνο μήνυμα.
Να που ξημέρωσε, έφτασε η Τρίτη, η Τετάρτη…
αγκαλιά με το τηλέφωνο
Σκέπτεσαι να δώσεις άλλη μια μέρα ακόμη
Μα οι ώρες περνούσαν και η απαισιοδοξία πιο δυνατή απ’ την αγωνία.
Θυμάσαι τα λόγια λίγο πριν τον αποχαιρετισμό
«Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη, τη Δευτέρα θα τα πούμε, θα γνωριστούμε καλύτερα.»
Σκέφτεσαι πως,
«Ίσως το μετάνιωσε, το σκέφτηκε καλύτερα…»
Όμως, προτιμάς να μην περιμένεις άλλο, να μην είσαι στην αναμονή.
Το τηλέφωνο δεν θα χτυπούσε, όχι απ’ αυτόν που περιμένεις.
Και έτσι συνεχίστηκε η Ζωή έχοντας ένα πείσμα για τα καλύτερα.
Όμως, βαθιά μέσα η ελπίδα αυτού του τηλεφωνήματος δεν είχε σβηστεί.
Και περνούσαν οι μέρες, οι μήνες και κυλούσε η Ζωή και το σώμα σαν μηχανή.
Η δουλειά, η μόνη εργασιο-θεραπεία για να μην σκέφτεται συνέχεια το μυαλό.
Και περνούσε ο καιρός αλλά κάποια σημάδια μιλούσαν δυνατά.
Λέγανε ότι κάτι ωραίο επρόκειτο να συμβεί.
Και τελικά συνέβη!
Τα σημάδια, το ένστικτο βγήκαν αληθινά.
Μια τυχαία(;) συνάντηση και το θολό τοπίο πλέον μια ξεκάθαρη ματιά.
Μηνύματα, τηλεφωνήματα πολλά, ατέλειωτα, καθημερινά με διάρκεια…
Συναντήσεις, στιγμές δυνατές όλα πλέον σπάσανε την σιωπή.
Τελικά,
όπως πάντα ο χρόνος, η μοίρα… ο Θεός, η ίδια η Ζωή παίζουν το δικό τους παιχνίδι.
Έχουν τα δικά τους σχέδια για σένα… την κατάλληλη στιγμή.
Εσύ απλώς πρέπει να έχεις υπομονή, να περιμένεις τα καλύτερα.
Να έχεις και Πίστη ότι αυτά που αξίζεις να ζήσεις θα τα γευτείς αργά ή γρήγορα.
Και να θυμάσαι:
Να μην αγνοείς τα σημάδια και να ακούς πάντοτε το ένστικτό σου.
Για τα υπόλοιπα άσε να αποφασίσει …το Κάρμα!
Å
Η παρούσα ανάρτηση είναι/ήταν μέρος του παιχνιδιού “24 Days Challenge” από την mystickland.
*Αν και το συγκριμένο παιχνίδι έχει λήξει εδώ και 1 χρόνο(!), εγώ συνεχίζω τις αναρτήσεις, μέχρι να ολοκληρώσω και το τελευταίο γράμμα.
► 24 Days Challenge, Day #1, 2 & 3: Α… όπως Αγαπώ, Β… όπως Βλέμμα & Γ… όπως Γιατί!
► 24 Days Challenge, Day #4: Δ… όπως λέμε... Δύναμη!
► 24 Days Challenge, Day #5: Ε… όπως λέμε... Έρωτας!
► 24 Days Challenge, Day #6: Ζ… όπως λέμε... Ζωή!
► 24 Days Challenge, Day #7: Η… όπως λέμε... Ήχος!
► 24 Days Challenge, Day #8: Θ… όπως λέμε... Θάρρος!
► 24 Days Challenge, Day #9: Ι… όπως λέμε... Internet!
► 24 Days Challenge, Day #10: Κ… όπως λέμε... Καλοκαίρι!
► 24 Days Challenge, Day #11: Λ… όπως λέμε... Λάθη!
► 24 Days Challenge, Day #12: Μ… όπως λέμε... Μουσική!
► 24 Days Challenge, Day #13: Ν… όπως λέμε... Νοσταλγία!
► 24 Days Challenge, Day #14: Ξ… όπως λέμε... Ξέρω!
► 24 Days Challenge, Day #15: Ο… όπως λέμε... Όνειρο!
► 24 Days Challenge, Day #16: Π… όπως λέμε… Πάθος!
► 24 Days Challenge, Day #17: Ρ… όπως λέμε… Ριζικό!
► 24 Days Challenge, Day #18: Σ … όπως λέμε… Σιωπή!
__________________________________________
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
*All rights reserved
%20(%20Book%20Cover%20nstagram%20Post).png)
Συγχαρητηρια Μαρια μου! Υπεροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μου αρεσει που το συνεχιζεις το καλεσμα τουτο!
Σου ταιριαζει αλλωστε!
Μαχητρια παντα! :)
Κική μου να είσαι καλά!
ΔιαγραφήΔνε θα μπορούσα να μην το συνεχίσω.
Και επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω "δουλειές" στην μέση αλλά κυρίως γιατί αυτή την στήλη την αγάπησα από την αρχή... άσχετα αν καθυστέρισα να ολοκληρώσω την διαδικασία. Όμως, ποτέ δεν είναι αργά!
Η "μαχήτρια" σ' ευχαριστεί από καρδιάς!
Τα φιλιά μου!
Πολύ μου άρεσε Μαρία, μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περνάς!
Να είσαι καλά Γιώργο μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ!
Κι εσύ να περνάς καλά!
Όμορφη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Να είσαι καλά Μαρία Έλενα!
ΔιαγραφήΦιλιά!
Ααααα τι ωραιο κειμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσι μου γλυκο εσυ το εγραψες αυτο ??
Αν ναι μπραβο σου!
Ααααα, ότι υπάρχει σ' αυτό το blog είναι οι δικές μου αληθινές σκέψεις, αλήθειες, ιστορίες κλπ.
ΔιαγραφήΌ,τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ μου, αναφέρω την πηγή!
Σ' ευχαριστώ κοριτσάκι μου και χάιρομαι που σου άρεσε!