📽Movie on dvd Κριτική! – Μικρά Αγγλία | Little England του Παντελή Βούλγαρη (2013)

Πρόσφατα είδα σε dvd την Δραματική Ελληνική ταινία «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη. Η εν λόγω ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνης, όπου η ίδια διασκεύασε και το σενάριο. Το βιβλίο δεν έχει τύχει να το διαβάσω, οπότε μπορώ να μιλήσω μόνο για την ταινία…

*Η υπόθεση της ταινίας

Ένα σπίτι, ένα μυστικό, ένας άνδρας, δύο αδελφές.Η 20χρονη Όρσα (Πηνελόπη Τσιλίκα) είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ (Ανδρέας Κωνσταντίνου). Κλειστός χαρακτήρας δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα (Σοφία Κόκκαλη), δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται. Για τη μητέρα τους, Μίνα (Αννέζα Παπαδοπούλου), σύζυγο καπετάνιου που προτιμά το Ατλαντικό Σουφ από το σπίτι του, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον. Την Όρσα με τον πλοιοκτήτη και καπετάνιο Νίκο Βατοκούζη (Μάξιμος Μουμούρης) και λίγο αργότερα τη Μόσχα με τον καπετάνιο πλέον Σπύρο. Άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του άντρα της. Στο κάτω σπίτι η Όρσα. Στο πάνω η Μόσχα.

ΕΔΩ μπορείτε να δείτε περισσότερα για την ταινία!

*Το trailer της ταινίας

*Η άποψή μου:

Σπάνια επιλέγω να δω μια ελληνική ταινία στο dvd και πολύ δύσκολα έως καθόλου να δω στο cinema. Περιμένω να προβληθεί στην τηλεόραση. Όμως, πάντα μου αρέσει να ενημερώνομαι για το τι κυκλοφορεί από ελληνικές παραγωγές. Την συγκεκριμένη την ξεχώρισα από την ημέρα που κυκλοφόρησε στους Κινηματογράφους για 3 λόγους: Πρώτον, το όνομα του Παντελή Βούλγαρη, έναν απ’ τους –ίσως- λίγους πραγματικά αξιόλογους δημιουργούς στην Ελλάδα. Δεύτερον, βασίζεται σε μυθιστόρημα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, και τρίτον, από το trailer καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια –τουλάχιστον- προσεγμένη ελληνική παραγωγή, που αξίζει να της δώσεις ...προσοχή.

Είχα διαβάσει τότε, ότι είναι μια ταινία που θα σε συγκλονίσει βλέποντας τη Ζωή των ναυτικών, τα γυναικόπαιδα που μένουν πίσω, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που δεν ευδοκίμησε γιατί η ίδια η μοίρα στάθηκε εμπόδιο… και επίσης ότι θα συγκινηθείς και θα κλάψεις.

Η ταινία διαδραματίζεται στην Άνδρο εκεί γύρω στην δεκαετία του ‘30. Μια Άνδρος μαγευτική, πανέμορφη, νοσταλγική, γαλήνια αλλά συνάμα άγρια, που μέσα από την απίστευτη ατμοσφαιρική φωτογραφία (μεγάλο + για μια ταινία εποχής) απολαμβάνεις τα τοπία και την κάθε σκηνή με θέα τη θάλασσα και νιώθεις πως αν αγγίξεις την οθόνη, αμέσως θα βρεθείς εκεί. 

Η ταινία καταγράφει την εποχή εκείνη, τα πρότυπα, την νοοτροπία, τις αξίες, τις συμπεριφορές, τις σκέψεις, τις ανθρώπινες σχέσεις, τον μοναχικό αγώνα για επιβίωση, την μοναξιά, την απουσία, τον αποχωρισμό, τον καημό, το πάθος, το δέσιμο, το πένθος, την απώλεια, τον πόνο, την αγάπη… με ρεαλισμό, με μια στοχαστική ματιά αλλά και με μια “σκληράδα” που πολλές φορές δεν αντέχεται. 

Μια σκηνοθεσία άριστη, ένα σενάριο που παρά τα κάποια “κενά”, ίσως –κατ’ εμέ- και αστοχίες, τις αναμφισβήτητα συγκλονιστικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς (ένα μπράβο στην σπαρακτική, τόσο αληθινή αλλά και τρομακτική θα έλεγα, κραυγή που έβγαλε η Πηνελόπη Τσιλίκα ως Όρσα), την ατμοσφαιρική φωτογραφία με τις κινηματογραφικές εικόνες σαν πίνακες, την όμορφη μουσική επένδυση, τα κοστούμια, τα σκηνικά εποχής, οι μικρές τεχνικές και μη λεπτομέρειες… αναπαριστούν με άριστα την εποχή εκείνη. Μέσα από τις ατάκες που είναι καθαρά “μαθήματα ζωής”, συνειδητοποιείς και κατανοείς, ίσως και να δικαιολογείς- γιατί είχαν κυρίως οι γυναίκες μια τέτοια νοοτροπία, εκείνη την εποχή.

Ατάκες όπως:

* “Ζωή χωρίς παρά, Ζωή χωρίς Χαρά!” (Μάνα)

* “Χίλιες φορές καλύτερα οι γυναίκες να μην παντρεύονται αυτόν που αγαπούν. Γιατί όταν εκείνος πέφτει σε ξένες αγκαλιές, ο πόνος θα είναι λιγότερος.” (Μάνα)
* “Ερωτεύτηκα στα 12. Αρραβωνιάστηκα στα 13. Παντρεύτηκα στα 14. Χήρεψα στα 15!”
* “Ήθελα να αγαπώ πολύ. Να αγαπώ για πάντα”
* “Αν σπουδάζαμε, αν φεύγαμε, αν δουλεύαμε, αν μιλάγαμε...”
* “…τις φωτογραφίες τους παντρευτήκαμε!”
* “Κάηκα. Κάηκα και ξέρω. Τα κανονίζει η ζωή έτσι, να κρατάει ο έρωτας λίγο, μα ο καημός του πολύ.”

   Σε καμιά περίπτωση δεν έκλαψα. Περιέργως, δεν έκλαψα. Αντιθέτως, εξοργίστηκα! Εξοργίστηκα με την μάνα που έβαλε το χρήμα μπροστά από την ευτυχία των κοριτσιών της. Ακόμα χειρότερα; όταν η ίδια μέσα στο σπίτι της έφερε την δυστυχία, παντρεύοντας την μικρή της κόρη, με τον άντρα που χρόνια πριν ήρθε και ζήτησε σε γάμο την μεγάλη της κόρη. Η σιωπή της, η κυνικότητα της, η αποφυγή ευθυνών της, όσο και δίκιο κι αν είχε για την χρόνια συμπεριφορά της. Εξοργίστηκα, με την Όρσα. Ναι! Στάθηκε με αξιοπρέπεια δίπλα στον άντρα που τελικά παντρεύτηκε αλλά δεν ερωτεύτηκε. Κλεισμένη στη σιωπή της, στη μοναξιά της, να καίγεται για τον κρυφό της έρωτα, τον Σπύρο. Ένας έρωτας που αναπόφευκτα στάθηκε “λίγος” μπροστά στην μοίρα. Άφησε να φύγουν μακριά της, ό,τι είχε δημιουργήσει και για τα οποία θα έπρεπε να συνεχίζει να παλεύει… όμως ηττήθηκε περιμένοντας καρτερικά μια ελπίδα που ήδη ίσως είχε σβήσει.

Το φινάλε, μου άφησε μια πικρή γεύση! Δεν ήθελα ένα τέτοιο φινάλε και πόσο μάλλον ένα τέτοιο τέλος για την Όρσα! Δεν το άξιζε! Αν και τα φινάλε των ταινιών του Παντελή Βούλγαρη, πάντα μου αφήνουν μια “μικρή απογοήτευση” (όπως Νύφες (2004),  Ψυχή Βαθιά (2009), έτσι και αυτήν, μου άφησε μια “μικρή απογοήτευση”. Αλλά έτσι εξελίχθηκε η ιστορία στο βιβλίο, έτσι θα έπρεπε να εξελιχθεί και στην ταινία, οπότε… “πάω πάσο”!  

Μια εξαιρετική ελληνική παραγωγή που παρά την μεγάλη διάρκειά της (160 λεπτά), τα κάποια “κενά”, τις κάποιες αστοχίες, τα κάποια περιττά πλάνα/σκηνές, μερικές φορές ο αργός ρυθμός στην πλοκή που με έκανε πολλές φορές να αναρωτηθώ “Που θέλει να καταλήξει η ταινία;”, μόνο και μόνο για το story της (και δεν εννοώ μόνο το ερωτικό), η άριστη αναπαράσταση της εποχής, τα μηνύματα που με τον τρόπο της μεταφέρει μέσα από την ιστορία αλλά κι αν έχετε δει κι αγαπήσει γενικά τις ταινίες του Παντελή Βούλγαρη,  αξίζει να δείτε και αυτήν, που αναμφισβήτητα ξεχωρίζει στον “πονεμένο” Ελληνικό Κινηματογράφο! 

Εσείς; Την έχετε δει; Αν ναι, ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;


 

► Διαβάστε όλα τα post και προτάσεις ταινιών της στήλης “Movie of Sunday-DVD”
► Διαβάστε όλα τα post της στήλης “Movie in Cinema Κριτική!”

***
 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.

**Δεν βλέπω ταινίες για να  γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/διαβάζω βιβλία/ακούω μουσική!!!

***Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved