Φταίει η κρίση στα σπίτια μας; στις δουλειές μας; στην τσέπη μας; στην χώρα μας;
Φταίει η κακή μας μοίρα; Φταίει η άδικη ζωή; Φταίνε όλοι οι άλλοι; Φταίμε(κι) εμείς;
Φταίει ο άνθρωπος που έχει χάσει την ελπίδα του; την πίστη του; το θάρρος του; το δρόμο του;
Άλλα υπόσχεται, άλλα λέει, άλλα κάνει, άλλα περιμένει κι άλλα τολμάει.
Σαν να μην ξέρει τι ακριβώς θέλει ή ξέρει αλλά φοβάται να τα κάνει δικά του.
Σαν να περιμένει ένα θαύμα, κάποιος άλλος να κάνει το πρώτο βήμα για εκείνον, λες και φοβάται μη φάει τα μούτρα του.
Συναισθήματα κρυμμένα να πνίγονται πίσω από τις λέξεις, από οθόνες, εικόνες, μηνύματα, τηλεφωνήματα, σπόντες, καβγάδες.
Παντού υποσχέσεις, πράξεις μηδαμινές, ψεύτικα ή μονόπλευρα συναισθήματα, άδεια σώματα, σωματική απόλαυση για την 'στιγμή', προσωρινή ευτυχία, μισή ικανοποίηση και ραγισμένες κρύες καρδιές.
Σχέσεις από κοντινή ή και μακρινή απόσταση. Άλλες μισές, άλλες ολοκληρωμένες, άλλες ανολοκλήρωτες, άλλες στάσιμες, άλλες ήδη τελειωμένες, άλλες ξεκάθαρες, άλλες μπερδεμένος, άλλες 50-50, άλλες με την σφραγίδα του 'απωθημένου', άλλες δήθεν κι άλλες με ένα κρυμμένο 'συμφέρον' από πίσω.
Όλα και όλοι σαν να είναι χαμένη στην μετάφραση.
Κι όλα φέρνουν μια μοναξιά, μια ψυχρή μοναξιά.
Κι όλα φέρνουν και μια δυστυχία, μια ανείπωτη εσωτερική και εξωτερική δυστυχία.
Φέρνει και ο χρόνος μια συνήθεια, έναν συμβιβασμό "αυτό μπορώ να έχω, αυτό θα κρατήσω κι ας μην εκφράζει τα "θέλω" μου."
Και η προσπάθεια; Η προσπάθεια για να κερδίσεις ό,τι σου αρέσει, ό,τι αγαπάς, ό,τι αξίζει, ό,τι σου φτιάχνει τη διάθεση, ό,τι σε κάνει να χαμογελάς, ό,τι σε κάνει να μην είσαι μισός άνθρωπος, ό,τι σε κάνει να ζεις κι όχι να υπάρχεις απλά... που είναι αυτή προσπάθεια;
Ποιος φταίει για το τι 'κρατάς', τι 'αφήνεις', τι 'δίνεις'; που το δίνεις; σε ποιον το δίνεις; τι 'αξίζει(ς)', ποιος το αξίζει;
Ποιος φταίει που το "μαζί" χωρίζει και γίνεται "Εγώ" ή "Εγώ κι Εσύ";
Ποιος φταίει για την κατάντια του μπερδεμένου συναισθηματικού σου κόσμου;
Ποιος φταίει για το πληγωμένο σου "παρελθόν", το τσακισμένο "σήμερα", το αβέβαιο "αύριο";
Ποιος φταίει που δεν αγαπάς, δεν ερωτεύεσαι, δεν αισθάνεσαι, δεν τολμάς, δεν προσπαθείς, δεν δημιουργείς, δεν κάνεις ένα βήμα μπροστά, δεν χαμογελάς, δεν βλέπεις στο σκοτάδι το φως, δε ζεις για τις στιγμές, δε ζεις αυτή τη ζωή... ειλικρινά ποιος φταίει για όλα αυτά;
Μήπως κάπου φταίμε κι εμείς οι ίδιοι; Ποιος φταίει για σένα, για μένα, για μας, για τους άλλους;
Μήπως φταίει τι επιλέγεις να κάνεις;
Το θαύμα έρχεται σε αυτούς που ακόμα ελπίζουν, πιστεύουν, προσεύχονται, αγαπούν, νιώθουν, προσπαθούν.
Το βράδυ είναι για να ονειρευτείς 'αυτά', 'αυτόν', 'αυτήν', 'αυτούς'... που διακαώς -μέσα σου- ποθείς, λαχταράς, θέλεις για εσένα τον ίδιο, για τη ζωή σου, για όλη την ύπαρξή σου.
Πες μια "ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ και ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ" Αύριο ξημερώνει μια πιο όμορφη μέρα!"
Μα μη μείνεις μόνο σε αυτά!
Το πρωί είναι για να γευτείς 'αυτά', 'αυτόν', 'αυτήν', 'αυτούς', τα 'όνειρα', τις 'επιθυμίες' σου, τα 'θέλω' σου, την 'ευτυχία' σου, την καθημερινότητα σου όπως κι αν είναι, τις 'στιγμές', την ίδια τη ζωή, να βρεις τον λόγο της ύπαρξής σου.
Πες μια "ΚΑΛΗΜΕΡΑ", χαμογέλα, άκουσε μουσική, αφιέρωσε τον ελεύθερο σου χρόνο σε κάτι που έχει 'αξία' και ό,τι είναι να φέρει η μέρα, θα σου το φέρει είτε με την συγκατάθεσή σου είτε χωρίς.
Αν είναι στο χέρι σου, μπορείς να διαχειριστείς την κάθε κατάσταση. Αν είναι στο χέρι σου... μπορείς! Όμως αν δεν είναι στο χέρι σου, να θυμάσαι πως "όλα για κάποιο λόγο γίνονται"!
Και αυτά που γίνανε, κι αυτά που δε γίνανε, για όσα έκανες και όσα δεν έκανες, για όσα τόλμησες και για όσα δε τόλμησες, για όσα μετάνιωσες και για όσα δεν μετάνιωσες... όλα έχουν έναν φανερό ή κρυφό λόγο.
Όνειρα γλυκά
θ’ αφήσω ανοιχτά
όταν φοβηθείς
να τρέξεις να με βρεις
Μικρό κομμάτι μου
ψυχή μου, άγγελέ μου
όταν γελάς κρύβω το δάκρυ μου
Στην τόση δα σου χούφτα
ουρανούς κρατάς
Κι όσο μεγαλώνουν τα φτερά σου
πάρε όλο τον κόσμο αγκαλιά σου
κολύμπα μακριά σε μέρη μαγικά
και όνειρα γλυκά
Όνειρα γλυκά
φωτάκι στη γωνιά κι αύριο ό,τι θες
παιχνίδια κι αγκαλιές
Μικρό κομμάτι μου
ολόκληρος ο κόσμος μου είσαι εσύ
κρύβω το δάκρυ μου
που ακούω να λες για μένα μια προσευχή
κι όταν μεγαλώσουν τα φτερά σου
θα φυσάει πολύ γι’ αυτό ετοιμάσου
να έχεις μια φωλιά
να έχεις μια αγκαλιά
και όνειρα γλυκά
Η ζωή σου να έχει νόημα
και αν δεν λάμπει ο ήλιος μόνιμα
εκεί στη συννεφιά
να έχεις συντροφιά
και όνειρα γλυκά
_______________________
Σημ.:Επειδή εγώ γράφω
ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο
άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το
δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή
παρεξηγήσεων!)
_____________________________________ *Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται
η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση
των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με
οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την
έγκρισή της αρθρογράφου.
Αν ξέραμε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των πράξεών μας, σίγουρα θα ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα... Επειδή όμως αυτό δεν συμβαίνει, προσπαθούμε και ελπίζουμε πάντα γι' αυτό το "Μπορεί"! Το "Μπορεί" που ίσως να μας κάνει να πάμε ένα βήμα παρακάτω, το "Μπορεί" που ίσως μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, το "Μπορεί" που ίσως μας κάνει ικανούς να αγαπήσουμε...! ;-) ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, ομορφιά μου! Καλή σου μέρα!
Αυτό το "μπορεί" Γιάννα μου, που όμως πολλοί και πολλές φορές το ξεχνάμε ή το φοβόμαστε. Όμως είναι μια λέξη που κρύβει μεγάλη δύναμη.... Σίγουρα τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά έχουμε και την τάση εμείς οι άνθρωποι ακόμα και τα πιο εύκολα να τα κάνουεμ πιο δύσκολα από ότι στην πραγματικότητα είναι! Σε φιλώ αγαπημένη μου!
Νομίζω ότι Μαρία μου όλοι μας μοιραζόμαστε λίγο έως πολύ τις ίδιες σκέψεις! Βέβαια το ρήμα φταίω εμπεριέχει μέσα του το λάθος. Και δεν είναι πάντα όλες οι κινήσεις μας λάθος. Απλά η ευθύνη για την πορεία μας βαραίνει πρώτα απ΄όλα εμάς. Αν κάθε ένας μας αναλάμβανε αυτή την ευθύνη ίσως πολλά πράγματα να ήταν καλύτερα! Φιλάκια πολλά και αισιοδοξία Μαρία μου! Το μόνο που μας μένει! ♥
Αριστέα μου, φυσικά και το ρήμα "φταίω" εμπεριέχει μέσα του το "λάθος". Αλλά Εγώ πιστεύω πως στα λάθη βρίσκεις τα σωστά. (τουλάχιστον εμένα αυτό μου έχει αποδείξει και μου έχει δέιξει η ζωή!) Κια ξέρεις κάττι; το "φταίω" και το "λάθος" δεν είναι κακές λέξεις ούτε τόσο αρνητικές, αντιθέτως το θέμα είναι η "ευθύνη". Δεν έχουμε πολλές φορές τα κότσια να πάρουμε την ευθύνη, όχι για τα λάθη αλλά ακόμα και για τα σωστά. Και στις σκέψεις μου, θέλω να καταλήξω πως το "φταίω" δεν είναι το κυρίως θέμα αλλά η "ευθύνη". Εκεί είναι και το κλειδί στο να είναι καλύτερα τα πράγματα.
Πάντα χαμόγελο και αισιοδοξία... μέχρι το τέλος! Αυτά μας μένουν! Σε φιλώ! ♥
Όμορφες σκέψεις. Με βρίσκουν σύμφωνη. Φυσικά πολλές φορές κλαίμε τη μοίρα μας γιατί θα θέλαμε να ήταν αλλιώς τα πραγματα και δεν είναι στο χέρι μας αλλά ο δυνατός άνθρωπος, ο αληθινός ποτέ μα ποτέ δεν το βάζει κάτω. Εξάλλου αν δεν προσπαθήσεις θα μένει ένα κενό μέσα σου και ένα ''κι αν;;'' που θα ''σε τρώει'' όλη την υπόλοιπη ζωή σου, λέω εγώ. Καλό βράδυ να έχεις
Άννα μου, συμφωνώ μαζί σου. Κλαίμε την μοίρα μας αλλά για πόσο; Πρέπει να στεκόμαστε δυνατοί για τα καλύτερα ακόμα κι αν δε φαίνονται στον ορίζοντα. Φυσικά και δεν είναι όλα στο χέρι μας και πολλές φορές σε μια παρούσα κατάσταση δεν έχουμε πολλές επιλογές, ούτε και τις 3 εναλλακτικές που υπάρχουν συνήθως αλλά παλεύουμε προσπαθώντας. Αυτό το "Κι αν" όπως λες κι εσύ θα μας τρώει για το υπόλοιπο της ζωής μας. Και ένα ακόμη ασύκωτο βάρος; Πόσα βάρυ να αντέχεις μέσα σου, αναρωτιέμαι Εγώ! Καλό βράδυ και σε σένα και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
Καλή μου Μαρία... Επιτελους επέστρεψα στην μπλογκόσφαιρα! ΜΟυ ειχατε λειψει ολοι τοσο πολύ αλλα ο σχεδιασμός του ιστολογίου μου με ειχε απορροφήσει και η ψυχολογια μου δεν μου επετρεπε να κάνω πολλά πραγματα ταυτόχρονα... οποτε αντιλαμβάνεσαι!!!! Συμφωνω απόλυτα με οσα λες, θα σταθω ομως κυριως στο οτι για ολα υπαρχει καποιος λογος. Ελπιζω μονο ... καποια στιγμή να καταλαβουμε αυτόν τον λογο... και το γιατί πρέπει να περασουμε αυτά που περνάμε.... νομιζω οτι αυτο θα μας εδινε την κινητήριο δυναμη να σταθουμε ακομα καλυτερα στα πόδια μας! Σε φιλω πολυ Μαρία
Μαράκι μου, καλωσόρισες! Φυσικά και για όλα υπάρχει κάποιος λόγος! Θα το πσιτεύω μέχρι τέλους! Μακάρι να ξέραμε ποιος είναι αυτός ο λόγος. Αν κι Εγώ πάντα λέω πως ένας από τους λόγους (γιατί μάλλον δεν είναι μόνο ένας λόγος) είναι για να γινόμαστε πιο δυνατοί, να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι. Νομίζω πως αυτοί οι λόγοι είναι ήδη αρκετοί για να είναι η κινητήριο δύναμη. Σε φιλώ κοριτσάρα μου!
Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα!!! *Παράκληση! Αν γίνεται ΜΗΝ γράφετε με greeklish! *ΌΧΙ Spam, ΟΧΙ υβριστικά σχόλια! *Τα σχόλια σας θα δημοσιεύονται μετά τον απαραίτητο έλεγχο. *Privacy Policy and GDPR! Συμφωνείτε με την "Πολιτική Απορρήτου και Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων" Διαβάστε περισσότερα στο σχετικό post πάνω στο αντίστοιχο menu.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψή σας!
Just Me! (Μ.Σ.Ζ.Π.Β.Ζ.) Είμαι η ΜΑΡΙΑ και στο "♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫" γράφω Σκέψεις... και ό,τι άλλο κατεβαίνει αυθόρμητα απ' το ανήσυχο μυαλό μου!!! 3 λέξεις για να περιγράψω το blog μου; "Όσα-είμαι-Εγώ"! Είμαι η ΜΑΡΙΑ και Θυμάμαι τα πάντα! Επειδή έχω μνήμη ελέφαντα, γαϊδουρινή υπομονή, ανθρώπινα συναισθήματα και είμαι Σκορπίνα στο ζώδιο. Σου φτάνουν ή θέλεις κι άλλα;;; Για περισσότερα κλικ ΕΔΩ!"
*Τα στοιχεία που καταχωρούνται θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά με σκοπό μόνο την αποστολή ενημερωτικών δελτίων και υπηρεσιών του blog, όπως νέα post, άρθρα, project, συνεργασίες, διαγωνισμοί, εκτυπώσιμα κ.α. δημιουργικών πραγμάτων του blog. Για περισσότερα διαβάστε τους Όρους Χρήσης και Πολιτική Απορρήτου του blog.
Σταμάτα! Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
Κλικ στην φωτο να διαβάσεις για τα Πνευματικά Δικαιώματα του blog μου!
Αν ξέραμε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των πράξεών μας, σίγουρα θα ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα... Επειδή όμως αυτό δεν συμβαίνει, προσπαθούμε και ελπίζουμε πάντα γι' αυτό το "Μπορεί"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "Μπορεί" που ίσως να μας κάνει να πάμε ένα βήμα παρακάτω, το "Μπορεί" που ίσως μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, το "Μπορεί" που ίσως μας κάνει ικανούς να αγαπήσουμε...!
;-)
ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, ομορφιά μου!
Καλή σου μέρα!
Αυτό το "μπορεί" Γιάννα μου, που όμως πολλοί και πολλές φορές το ξεχνάμε ή το φοβόμαστε.
ΔιαγραφήΌμως είναι μια λέξη που κρύβει μεγάλη δύναμη....
Σίγουρα τίποτα δεν είναι εύκολο αλλά έχουμε και την τάση εμείς οι άνθρωποι ακόμα και τα πιο εύκολα να τα κάνουεμ πιο δύσκολα από ότι στην πραγματικότητα είναι!
Σε φιλώ αγαπημένη μου!
Νομίζω ότι Μαρία μου όλοι μας μοιραζόμαστε λίγο έως πολύ τις ίδιες σκέψεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια το ρήμα φταίω εμπεριέχει μέσα του το λάθος. Και δεν είναι πάντα όλες οι κινήσεις μας λάθος. Απλά η ευθύνη για την πορεία μας βαραίνει πρώτα απ΄όλα εμάς. Αν κάθε ένας μας αναλάμβανε αυτή την ευθύνη ίσως πολλά πράγματα να ήταν καλύτερα!
Φιλάκια πολλά και αισιοδοξία Μαρία μου! Το μόνο που μας μένει! ♥
Αριστέα μου, φυσικά και το ρήμα "φταίω" εμπεριέχει μέσα του το "λάθος". Αλλά Εγώ πιστεύω πως στα λάθη βρίσκεις τα σωστά. (τουλάχιστον εμένα αυτό μου έχει αποδείξει και μου έχει δέιξει η ζωή!) Κια ξέρεις κάττι; το "φταίω" και το "λάθος" δεν είναι κακές λέξεις ούτε τόσο αρνητικές, αντιθέτως το θέμα είναι η "ευθύνη". Δεν έχουμε πολλές φορές τα κότσια να πάρουμε την ευθύνη, όχι για τα λάθη αλλά ακόμα και για τα σωστά. Και στις σκέψεις μου, θέλω να καταλήξω πως το "φταίω" δεν είναι το κυρίως θέμα αλλά η "ευθύνη". Εκεί είναι και το κλειδί στο να είναι καλύτερα τα πράγματα.
ΔιαγραφήΠάντα χαμόγελο και αισιοδοξία... μέχρι το τέλος! Αυτά μας μένουν!
Σε φιλώ! ♥
Όμορφες σκέψεις. Με βρίσκουν σύμφωνη. Φυσικά πολλές φορές κλαίμε τη μοίρα μας γιατί θα θέλαμε να ήταν αλλιώς τα πραγματα και δεν είναι στο χέρι μας αλλά ο δυνατός άνθρωπος, ο αληθινός ποτέ μα ποτέ δεν το βάζει κάτω. Εξάλλου αν δεν προσπαθήσεις θα μένει ένα κενό μέσα σου και ένα ''κι αν;;'' που θα ''σε τρώει'' όλη την υπόλοιπη ζωή σου, λέω εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ να έχεις
Άννα μου, συμφωνώ μαζί σου. Κλαίμε την μοίρα μας αλλά για πόσο; Πρέπει να στεκόμαστε δυνατοί για τα καλύτερα ακόμα κι αν δε φαίνονται στον ορίζοντα. Φυσικά και δεν είναι όλα στο χέρι μας και πολλές φορές σε μια παρούσα κατάσταση δεν έχουμε πολλές επιλογές, ούτε και τις 3 εναλλακτικές που υπάρχουν συνήθως αλλά παλεύουμε προσπαθώντας. Αυτό το "Κι αν" όπως λες κι εσύ θα μας τρώει για το υπόλοιπο της ζωής μας. Και ένα ακόμη ασύκωτο βάρος; Πόσα βάρυ να αντέχεις μέσα σου, αναρωτιέμαι Εγώ!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ και σε σένα και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
Όμορφες σκέψεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Να είσαι καλά Μαρία Έλενα!
ΔιαγραφήΚαλή μου Μαρία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτελους επέστρεψα στην μπλογκόσφαιρα! ΜΟυ ειχατε λειψει ολοι τοσο πολύ αλλα ο σχεδιασμός του ιστολογίου μου με ειχε απορροφήσει και η ψυχολογια μου δεν μου επετρεπε να κάνω πολλά πραγματα ταυτόχρονα... οποτε αντιλαμβάνεσαι!!!!
Συμφωνω απόλυτα με οσα λες, θα σταθω ομως κυριως στο οτι για ολα υπαρχει καποιος λογος.
Ελπιζω μονο ... καποια στιγμή να καταλαβουμε αυτόν τον λογο... και το γιατί πρέπει να περασουμε αυτά που περνάμε.... νομιζω οτι αυτο θα μας εδινε την κινητήριο δυναμη να σταθουμε ακομα καλυτερα στα πόδια μας!
Σε φιλω πολυ
Μαρία
Μαράκι μου, καλωσόρισες!
ΔιαγραφήΦυσικά και για όλα υπάρχει κάποιος λόγος! Θα το πσιτεύω μέχρι τέλους!
Μακάρι να ξέραμε ποιος είναι αυτός ο λόγος. Αν κι Εγώ πάντα λέω πως ένας από τους λόγους (γιατί μάλλον δεν είναι μόνο ένας λόγος) είναι για να γινόμαστε πιο δυνατοί, να μαθαίνουμε και να γινόμαστε καλύτεροι. Νομίζω πως αυτοί οι λόγοι είναι ήδη αρκετοί για να είναι η κινητήριο δύναμη.
Σε φιλώ κοριτσάρα μου!