🎧ακούω, 👀βλέπω, 💭συλλογίζομαι #38 (Ιούλιος 2017)

Την στήλη αυτή, την εμπνεύστηκε η Ελευθερία από το beauty blog Diary Of A Beauty Addict.
 

Με λίγα λόγια… αναλυτικά ο τίτλος:
♫ακούω: μουσική δηλαδή ένα τραγούδι που μου άρεσε πολύ τον μήνα που μας πέρασε και το άκουσα ουκ ολίγες φορές.
☺βλέπω: μια φωτογραφία με κάτι που είδα και μου άρεσε με οποιοδήποτε θέμα, τοπίο, αντικείμενο κτλ. ή ακόμα που φωτογράφισα Εγώ η ίδια.
💭συλλογίζομαι: αποσπάσματα βιβλίων ή κάποιο γνωμικό που μου άρεσε ή μερικές γραμμές από κάποιο βιβλίο που το βρήκα ενδιαφέρων, καθώς και δικές μου “Προσωπικές Φιλοσοφίες”.

 

ακούω:

 

Γιάννης Ξανθόπουλος - Εδώ που φτάσαμε

Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Στίχοι: Αγγελική Μακρυνιώτη

Γιατί κάθε συναίσθημα εκφράζεται έτσι απλά με ένα τραγούδι! Λέω πάντα Εγώ όταν πρόκειται για μουσική και πόσο μάλλον όταν το ακούς την κατάλληλη στιγμή.
"#Εδώ_που_φτάσαμε, ας πούμε τέλος, αρκετά, καλά περάσαμε. τα ενδεχόμενα όλα πια τα εξετάσαμε, και είναι ολοφάνερο το τρένο πως το χάσαμε, τι περιμένουμε να αλλάξει τώρα τι; Δεν έχει τώρα πια για μας επιστροφή."

 Ο 16χρονος νικητής του talent show "Rising Star" Γιάννης Ξανθόπουλος διαθέτει φωνάρα, εκφραστικότητα, συγκλονιστική ερμηνεία και με το πρώτο του ανατριχιαστικό τραγούδι του φαίνεται πως μια μεγάλη αντρική φωνή ήρθε για να μείνει. Πάντως, το "Εδώ που φτάσαμε" ήταν και συνεχίζει να είναι το τραγούδι που όλος τυχαίως "πέφτει" όλο πάνω μου και για δικούς μου προσωπικούς λόγους δεν υπάρχει μέρα που να μην το ακούω. Ακόμη ένα τραγούδι που με έχει σημαδέψει και το έχω ταυτίσει με ένα πρόσωπο.

Με κοιτάς, μα δεν με βλέπεις,
είναι τα μάτια σου διαρκώς αφηρημένα,
λες και το βλέμμα σου περνά μέσα από μένα
και καταλήγει να χτυπάει σε έναν τοίχο.

Με κρατάς, μα δεν με έχεις,
νιώθω τα χέρια θηλιές που όλο με πνίγουν,
για αποφάσεις σου μιλάω που τώρα επείγουν,
μα λες και οι λέξεις μου δεν έχουν πλέον ήχο.

Εδώ που φτάσαμε,
ας πούμε τέλος, αρκετά, καλά περάσαμε
ήταν η αγάπη μας γυαλί κι εμείς το σπάσαμε
και όποιος το πιάσει, από τους δυο μας θα κοπεί.

Εδώ που φτάσαμε,
τα ενδεχόμενα όλα πια τα εξετάσαμε,
και είναι ολοφάνερο το τρένο πως το χάσαμε,
τι περιμένουμε να αλλάξει τώρα τι;
Δεν έχει τώρα πια για μας επιστροφή.

Με πονάς και σε πονάω,
όπως πληγώνει όποιος χάνει τον εαυτό του,
όπως πονάει πάντα κάποιος τον εχθρό του
και έχει πάψει να τον νοιάζει το πως νιώθει.

Με ρωτάς αν σ’ αγαπάω,
άλλα σου λέω κι άλλα εσύ καταλαβαίνεις,
πες μου ποια απάντηση από τις δυο περιμένεις;
Ίδιο αποτέλεσμα το ναι πια με το όχι.

βλέπω:

©mariaparask29

(Τρίτη 18/07/2017)

  Κάθε φορά που ζω το ξημέρωμα τις ίδιες σκέψεις κάνω "Αλλη μια μέρα κέρδισα... Μάζεψε την οποια θλίψη σου... Γίνε λίγο πιο δυνατή από χθες... Ολα συνηθίζονται και όλα περνάνε σε αυτή τη ζωή... Θα περάσει και αυτό και το άλλο... Εξάλλου, η ζωή συνεχίζεται και αυτή είναι η μόνη καλή και σίγουρη επιλογή που έχεις. Πες "Καλή Καρδιά" και όλα θα πάνε λίγο καλύτερα." Και κάπως έτσι θετικά αρχίζει η καθημερινότητα ...ακόμα κι αν είσαι στα όρια να λυγίσεις. ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ μας/σας/του(ς) Ομορφε Κόσμε!!!
_______________________
🔍"Τα τρία θεμέλια της ευτυχίας σ’ αυτήν τη ζωή είναι: κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς, κάτι να ελπίζεις." Joseph Addison, Άγγλος δοκιμιογράφος-

συλλογίζομαι:

©Google

(Τρίτη 18/07/2017)

-Προσωπικές Φιλοσοφίες-

  Στη ζωή μας θα αναγκαστούμε να χάσουμε ανθρώπους είτε από χαζομάρα, είτε γιατί έτσι πρέπει είτε γιατί έτσι τα έφερε η ζωή. Την ίδια ώρα, σαν χέρι βοηθείας, με έναν τρόπο μαγικό στο δρόμο σου θα βρεθούν άνθρωποι ξένοι, άγνωστοι στην αρχή, μετά ίσως Φίλοι που χωρίς καμία υποχρέωση θα σε βοηθήσουν με χίλιους δυο τρόπους. Θα σε φροντίσουν, θα σε κάνουν να μην είσαι down, θλιμμένη, μόνη, περιττή μέχρι και οικονομικά χωρίς καν να το ζητήσεις.... Και όλα αυτά με το να τους το ξεπληρώσεις βλέποντας σε ξανά να είσαι αυτός ο χαμογελαστός άνθρωπος που γνώρισαν και αγαπάνε. Κάποιοι θα τους αποκαλέσουν "Αγγελοι" Εγώ τους αποκαλώ "Καλούς Ανθρώπους με τεράστια ψυχή". Και μπορεί να δηλώνω άτυχη σε όλα μα τελικά και τόσο υπερ-τυχερή που στο δρόμο μου βρέθηκαν και βρίσκονται τέτοιοι Ανθρωποι που δεν με εγκαταλείπουν αλλά αντιθέτως μου συμπαραστέκονται ακόμα κι αν Εγώ κάποιες φορές βρίσκομαι στην σιωπή μου και στην κοσμάρα μου. Κι αν όλα αυτά ακούγονται ίσως αμπελοφιλοσοφίες, δεν είναι τίποτα το λιγότερο από μια αλήθεια της ζωής και ένα προσωπικό γεγονός που γράφτηκε ήδη. Και τα γεγονότα δεν αλλάζουν όπως και κάθε αληθινή ιστορία. Και ΝΑΙ υπάρχουν ακόμα Α-νθρωποι!!! Και ΝΑΙ θα το δηλώνω πάντα και απόλυτα πως όσο καλό έχω δει και έχω πάρει από "ξένους" ανθρώπους δεν έχω δει από τους δικούς μου ανθρώπους που τάχα με νοιάζονται. Σόρυ αλλά μόνο αυτή την αλήθεια έχω... Δεν έχω άλλην!😕 #Λέω_Εγώ_Τώρα
#Παρατηρώ_Φιλοσοφώ_και_Συλλέγω_Στιγμές

⤵⤵⤵

 

☞Διαβάστε επίσης:
___________________
► Όλες οι προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης ➙ ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι
► ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #9 (Ιούλιος 2014)
► ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #20 (Ιούνιος - Ιούλιος 2015)
► ακούω, βλέπω, συλλογίζομαι #31 (Ιούλιος 2016) 



  

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία των Ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ & syggrafw-by-maria.blogspot.gr
Σύμφωνα με τον νόμο Ν.2121/1993 (νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή») απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2017 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*