24 Days Challenge, Day #17 - Ρ… όπως λέμε… Ριζικό!

Ρ… όπως λέμε… “Ριζικό”!

Είναι εκείνο το ριζικό ή αν θέλεις αλλιώς, αυτό που λέγεται πεπρωμένο, τύχη, μοίρα που κουβαλάμε όλοι μας από την γέννησή μας.

Είναι αυτό που λένε οι τσιγγάνες που σε σταματάνε στο δρόμο: “Κορίτσι μου, να σου πω τη μοίρα σου, να σου πω το ριζικό σου.”
 

 

Ίσως να μην είσαι από αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξη του πεπρωμένου, της τύχης ή της μοίρας και να πιστεύεις καθαρά και μόνο στις ικανότητές σου, στις επιλογές σου.

Πόσες φορές βρίζουμε την τύχη μας, όταν κάτι πάει στραβά; Άλλοι το λένε, γκαντεμιά, άλλοι απλά κακή, λάθος ή ακατάλληλη στιγμή.Ο καθένας έχει μια δική του θεωρία περί τύχης κι αν τελικά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. 

-Τελικά πιστεύεις στο πεπρωμένο-τύχη-μοίρα ή στο ριζικό (σου);

-Τελικά πιστεύεις πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο;

-Τελικά η μοίρα του καθενός είναι γραμμένη …κάπου;

Τι πιστεύω εγώ;

Ναι! πιστεύω πως από την στιγμή που γεννιέσαι κουβαλάς την μοίρα σου μέχρι στο “ύστατο χάιρε”.

Τώρα που ακριβώς είναι “γραμμένη”… δεν γνωρίζω να σου πω! Ελπίζω όμως όχι στα “παλιά της τα παπούτσια”. Αν και κάποιες φορές αισθάνομαι πως η δική μου μοίρα, εκεί είναι γραμμένη.

Ναι! πιστεύω σ’ αυτό που λέγεται “τύχη”, “πεπρωμένο”, “μοίρα”, σε όόόλα αυτά, αλλά… 

...όπως είχα γράψει, παλιότερα:

“Τελικά για να σε 'πετύχει' η τύχη πρέπει να μπει στην μέση μια συγκυρία. Ειδάλλως μην περιμένεις η τύχη να είναι συνεχώς με το μέρος σου. Γι’ αυτό λοιπόν, εκεί που αρχίζει και τελειώνει η ‘τύχη’, εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι συγκυρίες.” 

Ναι! η τύχη για να “ενεργοποιηθεί” πρέπει πρώτα εσύ να την τσιγκλήσεις λιγάκι, έστω να την σκουντήξεις, ειδάλλως πολλές φορές ξεχνιέται και σ’ αφήνει …στο σκοτάδι να περιπλανιέσαι μόνη/ος σου. 

Τώρα, αν εσύ πιστεύεις σ’ αυτήν αλλά μάλλον εκείνη δεν πιστεύει σε σένα… ίσως απλά σε παίζει ή σε κρατάει στην αναμονή, μέχρι να δει ότι είσαι πανέτοιμος για …την μεγάλη ώρα που περιμένεις! (Δεν την δικαιολογώ, απλά σκέφτομαι κι αυτή την εκδοχή!)

Ναι! πιστεύω ακράδαντα σ’ αυτό που λένε: “Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη Ζωή, όλα γίνονται για κάποιο λόγο.”

Ναι! Σίγουρα όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο! Δε γίνεται αυτό που θες και συμβαίνει κάτι άλλο. Αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει… το μαθαίνεις στην πορεία… αν αυτό το “άλλο” τελικά ήταν το καλύτερο για εσένα εκείνη την χρονική στιγμή.

Τώρα τι παίζει ρόλο; Ποιός κινεί τα νήματα; κλπ. Μα το ίδιο το σύμπαν, η ίδια η Ζωή, που είναι φτιαγμένα καθόλου στη τύχη! Είναι δημιουργημένα με μαθηματική ακρίβεια. Και αυτό μπορείς να το καταλάβεις /τσεκάρεις αν προσέξεις τα πράγματα γύρω σου στην καθημερινότητά σου. Όπως: τον ουρανό, την ημέρα/νύχτα, τον Ήλιο, τα δέντρα, ό,τι έχει Ζωή τέλος πάντων. 

Ακόμα κι εσύ η ίδια/ο ίδιος (ο άνθρωπος ντε) κινείς τα νήματα με τις αποφάσεις σου, τις επιλογές σου, τις κινήσεις σου. Αν και δεν είναι πάντα στο χέρι σου, το σίγουρο είναι ότι έχεις την ευθύνη για το αν επιλέγεις να την λες και να τη βλέπεις “τύχη” ή “γκαντεμιά”. Πώς; Μα με την θετική σου σκέψη, την αποφασιστικότητα σου, τις επιλογές σου, την προσπάθειά σου, την πίστη σου και την αισιοδοξία του ότι μπορούν να συμβούν και καλά πράγματα σ’ αυτή τη Ζωή, ότι το αύριο θα φέρει άλλες ευκαιρίες και θα τις αξιοποιήσεις καταλλήλως, που μαζί με τις συγκυρίες την κατάλληλη χρονική στιγμή (όποτε κι αν είναι αυτή η κατάλληλη χρονική στιγμή) θα συνάδει στο να συμβούν όλα αυτά που θες και επιθυμείς να συμβούν.

Κι “Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα” ειδάλλως ας προσπεράσει. Εσύ θα περιμένεις να έρθει πάλι να σε επισκεφτεί, χωρίς “να τα βάψεις μαύρα” για το πότε θα συμβεί.

Να θυμάσαι πως: “Πολλοί  στάθηκαν τυχεροί μέσα στην ατυχία τους!”

Αν το ριζικό/μοίρα/πεπρωμένο σου είναι ήδη γραμμένο… εσύ μπορείς απλά να γράφεις καινούργιες επιπλέον σελίδες και να εμπλουτίζεις το βιβλίο της ζωής σου, προσθέτοντας λίγο-λίγο καθημερινά κεφάλαια και γεγονότα.

Εγώ αυτό κάνω! Γνωρίζω ποια είναι η μοίρα μου ή έτσι νομίζω αλλά δεν αφήνομαι μόνο στη δική της γραφή. Προτιμώ να προσθέσω και τη δική μου γραφή, (της αρέσει ή όχι), μιας και θέλω εγώ να πω και να γράψω τη δική μου ιστορία ως πως τη ζω/έζησα εγώ κι όχι ως πως (θα) ήθελαν “οι άλλοι” να τη ζήσω.

Η παρούσα ανάρτηση είναι/ήταν μέρος του παιχνιδιού “24 Days Challenge” από την mystickland.

► 24 Days Challenge, Day #1, 2 & 3: Α… όπως Αγαπώ, Β… όπως Βλέμμα & Γ… όπως Γιατί!
► 24 Days Challenge, Day #4: Δ… όπως λέμε... Δύναμη!
► 24 Days Challenge, Day #5: Ε… όπως λέμε... Έρωτας!
► 24 Days Challenge, Day #6: Ζ… όπως λέμε... Ζωή!
► 24 Days Challenge, Day #7: Η… όπως λέμε... Ήχος!
► 24 Days Challenge, Day #8: Θ… όπως λέμε... Θάρρος!
► 24 Days Challenge, Day #9: Ι… όπως λέμε... Internet! 
► 24 Days Challenge, Day #10: Κ… όπως λέμε... Καλοκαίρι!
► 24 Days Challenge, Day #11: Λ… όπως λέμε... Λάθη!
► 24 Days Challenge, Day #12: Μ… όπως λέμε... Μουσική!
► 24 Days Challenge, Day #13: Ν… όπως λέμε... Νοσταλγία!
► 24 Days Challenge, Day #13: Ξ… όπως λέμε... Ξέρω!
► 24 Days Challenge, Day #14: Ο… όπως λέμε... Όνειρο!
► 24 Days Challenge, Day #15 Π… όπως λέμε… Πάθος!

_______________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserve