✍ My thoughts #17 – Είναι δύσκολο να φεύγεις...



  Πόσα "φεύγω" ή μάλλον πόσες "φυγές" έχω νιώσει στο πετσί μου... αμέτρητες πια! Ειλικρινά έχω χάσει πια το μέτρημα των δικών μου 'φυγών' αλλά και των άλλων. Μπορεί να έμαθα από τους άλλους και να ...κόλλησα κι Εγώ! Μπορεί!

  Πόσα αναγκαστικά, με την λογική, όχι τόσο με την καρδιά "φεύγω", "φυγές" βιώσα στην μέχρι τώρα διαδρομή μου, ούτε κι Εγώ τολμώ πια να τα καταμετρήσω.

  Πόσα άδικα, χωρίς "γιατί...", "φεύγω" πόνεσαν όχι μόνο την καρδιά αλλά και την ψυχή και την περηφάνεια μου...

  Τόσες "φυγές" που πάντοτε ήταν και ακόμα είναι πιο δυνατές κι από τον ίδιο μου τον εγωισμό, ακόμα κι από το "Αγαπώ-θέλω-χρειάζομαι"...


  Τόσες "φυγές" με έσπασαν σε κομμάτια, με έδεσαν πιο δυνατά με την μοναξιά/μοναχικότητα αλλά μετά από λίγο καιρό, στο πέρασμα του χρόνου με λύτρωσαν, με έκαναν πιο δυνατή, μου έδειξαν "τι άξιζε/αν και τι και αν αξίζει/αν τελικά"...

  Τόσα δύσκολα "φεύγω",  τόσες δύσκολες "φυγές" από τόσο δα μικρό παιδί και δεν έπαψαν να με ταλανίζουν μέχρι και σήμερα. Και κάθε φορά που με ρωτούν, η αλήθεια είναι συχνά: "Γιατί Μαρία πάντα φεύγεις;" απαντώ πολύ απλά, εύκολα θα έλεγα. Όμως η πραγματικότητα είναι πιο δύσκολη...!

  Τόσα δύσκολα "φεύγω",  τόσες δύσκολες "φυγές" που με τσάκισαν, με λύγισαν... κάθε φορά κι ένας μικρός θάνατος. Όμως όσο μεγάλωνα και ξεπερνούσα το ένα "φεύγω" και την μια "φυγή" μετά την άλλην, τόσο τα βαρέθηκα, τόσο με κούρασαν, τόσο τα συνήθισα, τόσο έγιναν κι ένα κομμάτι του εαυτού μου, της ίδιας της ζωής μου, τόσο τα μίσησα κι άλλο τόσο τα αγάπησα, όπως αγαπώ καθετί που είναι ελάττωμα, καθετί που δεν είναι τέλειο, καθετί που μου διδάσκει ακόμη ένα μάθημα ζωής.  

  Τόσα δύσκολα "φεύγω",  τόσες δύσκολες "φυγές" που κακά τα ψέματα, όσο και να θέλω να φαίνομαι ή και να το 'παίξω' στους πάντες "δυνατή και αξιοπρεπής", πάντα θα με πονάνε και θα με λυγίζουν, ειδικά όταν αναγκαστικά η καρδιά/Εγώ  φεύγουμε από 'κει που αγαπήσαμε/λατρέψαμε εκεί/αυτό/αυτόν/αυτούς. Απλώς, είμαστε απόλυτες στο να πιστεύουμε στο "Μακριά κι αγαπημένοι" κι ακόμα περισσότερο στην εξαπάτηση πιστεύουμε πως πρέπει να φεύγουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και μάλιστα χωρίς να κοιτάξουμε ξανά πίσω. 

  Είναι δύσκολο να φεύγεις αλλά κάποιες φορές "πρέπει", κάποιες φορές "δεν έχεις άλλη επιλογή", άλλες φορές δεν σου ζητάει κανείς -ειλικρινά- να μείνεις, άλλες φορές φεύγεις όταν δεν υπερισχύει το "μαζί" κι άλλες πάλι φορές έτσι τα φέρνει η ζωή. Για όλα αυτά και για ακόμα περισσότερα αποφασίζουμε και επιλέγουμε να φύγουμε. Κι Εγώ θα αποφασίσω, θα επιλέξω, θα αναγκαστώ να ξανά φύγω, να τραπώ και πάλι σε φυγή, ίσως να εξαφανιστώ, ίσως και να τραβήξω μια κόκκινη γραμμή... χωρίς γυρισμό, χωρίς να δώσω μια ακόμη ευκαιρία.

  Όποιος, όμως, κι αν είναι ο λόγος της φυγής, ας μην γίνεται με σιωπή! Μισώ την σιωπηλή φυγή! Είναι άνανδρη, αναξιοπρεπής, αδικαιολόγητη, απαράδεχτη και ασυγχώρητη  τις περισσότερες φορές. Και επειδή, πάντα με κατατρώει μια 'φυγή', (ξέρω πολύ καλά από τέτοιες φυγές, -έχω φάει ουκ ολίγες από άλλους-) δεν επιτρέπω στον εαυτό μου, καμιά 'φυγή μου' να γίνεται με σιωπή, ακόμα κι αν "πρέπει" ή "δεν έχω άλλη επιλογή". Δίνω σημάδια, μιλάω με τον τρόπο μου και μέσα από όσα δείχνω, όσα λέω ή από όσα δεν λέω ή μιλάω με μισόλογα, μπιχτές ή ακόμα χειρότερα ή και καλύτερα θα μπορούσες να το πεις, πάνω στην πλάκα μου. 

  Ξέρω, πιστεύω πως όλα σε αυτή τη ζωή για κάποιον λόγο γίνονται, κι ας μην τον ξέρω αυτό τον λόγο! Έτσι και το κάθε "φεύγω" και η κάθε "φυγή" έχουν τον λόγο τους. Σε μένα πάντα έχουν έναν σοβαρό λόγο κι χίλιους δυο ανόητους, χαζούς, ανασφαλείς, λανθασμένους λόγους. Σημασία έχει να γίνονται στο φως με καθαρή συνείδηση.   

@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο, με αφορμή το παρακάτω τραγούδι!


 
Ηλίας Καμπακάκης - Είναι δύσκολο να φεύγεις
Μουσική - Στίχοι: Ηλίας Καμπακάκης


Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!
(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)
 


Διαβάστε επίσης:
_________________

Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη "My thoughts"
Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη ♪Let's Talk About Music






*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*

10 σχόλια :

  1. Αν η συνείδηση είναι καθαρή και η θέση ξεκαθαρισμένη, τότε η φυγή είναι μια χαρά λύση!
    Μπορεί να είναι απελευθερωτική ή και λυτρωτική!
    Και σε μια φράση σου πιο πάνω λες, πως δεν τολμάς να καταμετρήσεις πια τις φυγές σου. Κοριτσάκι μου, είσαι η συνειδητοποιημένη Μαρία του σήμερα! Δεν υπάρχει λόγος καταμέτρησης! Ξέρεις που πατάς και πού βρίσκεσαι!
    ;-)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Μαράκι μου!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, βρε Γιάννα μου, σε όλα σωστή είσαι! Δηλαδή μιλάς πολύ σωστά! Τέτοιες φυγές καθαρές, ξεκαυαρισμένες, τίμιες... είναι καλοδεχούμενες. Και τελικά αν όχι όλες, σίγουρα οι περισσότερες είναι απελευθερωτικές και λυτρωτικές!
      Δεν καταμετράω πλέον... δεν έχω λόγο πια!
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  2. Όταν επιβάλλεται Μαρακι μου, απλά φευγεις!!!!!!
    Όχι για κανεναν άλλο, μονο για σενα
    Καλή συνέχεια στη μερα μας!
    Φιλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντως, με την εμπειρία Μαράκι, ακόμα και τα "φεύγω" μας, αποκτούν "εμπειρία" και γίνονται όλο και πιο επιλεκτικά κι όλο και πιο ουσιαστικά.. Άσε που υπάρχουν και κάποια "φεύγω" τών άλλων, που μας βοηθούν να γλιτώνουμε από κάποια λούκια, κι ας μας πλήγωσαν όταν έφυγαν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρα μου, έτσι ακριβώς είναι, όπςω τα λες! Τις βιώσα για τα καλά τα "φεύγω" των άλλων που τελικά με έσωσαν από πολλά!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Πάντα τις φοβόμουν τις φυγές. Ίσως περισσότερο να φοβόμουν βέβαια την μοναξιά μετά την φυγή. Έφευγα όμως πάντα. Έστω και αργά κάποιες φορές. Και ησύχαζε το μέσα μου.. Και ας πονούσα στην αρχή.
    Εξαιρετικό το κείμενο σου Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάρθα μου, τις φυγές τις φοβόμουν (όχι πια!) για πολλούς λόγους αλλά όχι για την μοναξιά! Τελικά μόνο καλό μας κάνουν... ησυχάζει το μέσα μας (όπςω σωστά έγραψες κι εσύ!), το κεφάλι μας, η ζωή μας...
      Να είσαι καλά!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα!!!
*Παράκληση! ΜΗΝ γράφετε σε greeklish!
*ΌΧΙ Spam, ΟΧΙ υβριστικά σχόλια!
*Καλό θα ήταν πρώτα να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου GDPR & τους Όρους Χρήσης του blog. Θα τα βρείτε πάνω στο Menu.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψή σας!

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ



Follow by e-mail

MY INSTAGRAM PORTFOLIO

My Instagram

Copyright © ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫. Made with by OddThemes